Jesteśmy częścią serwisu turystycznego

Tybetańskie ABC „Gdy słońce wschodzi nad górami, świeci pięcioma kolorami; oby wszystko trwało po wsze czasy i oby panował dostatek”                                                         – z pieśni tybetańskiej     Jedno z najbardziej tajemniczych i niedostępnych miejsc na świecie, do dziś nie do końca poznane. Monumentalne, pokryte lśniącym lodem i śniegiem łańcuchy górskie, wysokogórskie kamienne pustynie, po których wędrują tybetańscy koczownicy wypasający stada jaków, majestatyczne budowle klasztorów i samotne ruiny — niemi świadkowie dawnych wydarzeń, nieskończone przestrzenie ciągnące się po horyzont i rozmodleni pielgrzymi udający się do świętych miejsc — tak można najkrócej opisać „krainę otoczoną murem śnieżnych gór”, jak nazywają swoją ojczyznę Tybetańczycy.    Kraj ten jest kolebką buddyzmu tybetańskiego z licznymi świątyniami, stupami, czortenami, niektórymi zamienionymi w muzea, ojczyzną Dalaj Lamy, miejscem bardzo żywego i prawdziwego kultu religijnego pełnego mistycyzmu, tajemniczości, gdzie do dziś wykorzystuje się wizje, wróżby, wyrocznie, ludowe wierzenia, gdzie religijne praktyki są na porządku dziennym, a mnisi uparcie bronią swojej wiary wbrew władzom chińskim    Tybet to również mistyczna kraina wiecznej młodości „Shangri-la” zawieszona pomiędzy światem bogów a światem ludzi, gdzie przezwyciężono prawa natury i gdzie można było nawiązać kontakt ze światem duchów. To, jak głosi stary tybetański tekst, jedno z dwudziestu czterech świętych miejsc świata, kolebka życia, to niczym wyłaniająca się znikąd świątynia ze skał.     W tej Krainie Śniegu wznosi się także najświętsza góra na całym subkontynencie  — Mt. Kailas, zwana również Meru, Kang Rimpoche czy też Osią Świata, obiekt kultu religijnego buddystów, hindusów czy dżinistów, oraz najwyższa góra świata Mt. Everest (Czomolungma, 8848 m n.p.m.). Stamtąd biorą swój początek cztery wielkie rzeki świata, które były kolebkami wielkich cywilizacji — Indus, Satledż, Karnali, dająca początek Gangesowi,  i Brahmaputra nazywana w Tybecie Cangpo Cz’enpo (Wielka Rzeka). To właśnie nad tą rzeką płynącą równolegle do łańcucha Himalajów zrodziła się tybetańska cywilizacja.    Dach Świata słynie także z bardzo licznych kryształowo czystych, słonych i słodkowodnych jezior, leżących na wielkich wysokościach. Razem jest ich ok.1500, w większości bezodpływowych. Jezioro Skorpiona (4408 m n.p.m.) wypełniające kręte doliny na długości ponad 110 km przypomina  kształtem olbrzymi fiord o błękitnych, niezwykle przejrzystych wodach, zmieniający kolor wielokrotnie w ciągu dnia. Inne jezioro Manasrowar leżące na wysokości 4588 m n.p.m. uważa się za powstałe w umyśle Boga, posiadające moc leczniczą i oczyszczającą, a kąpiel w jego wodach uwalnia ze stu kolejnych wcieleń. Z kolei niewielkie jezioro Lamo Laco pomaga w odnajdywaniu kolejnych wcieleń Dalaj Lamy, gdyż na jego tafli pojawiają się prorocze wizje.     Jak głosi stary przekaz, Tybet powstał: "w zamierzchłych czasach, kiedy nad krajem dominowały cudowne śnieżne góry, poniżej kwitły łąki i rosły lasy, a w dole ziemię pokrywał wielki ocean. Wraz z biegiem czasu wody spłynęły do południowego oceanu i wyłonił się ląd. Ziemia zaludniła się, a w lasach szczęśliwie żyły małpy, ptaki i inne zwierzęta. Potem zgodnie z prawem zmian drzewa stawały się coraz rzadsze, a bogini ziemia przybrała nowe oblicze. Następnie każda żywa istota została przypisana miejscu zgodnie z prawem karmana. Niech wszystko trwa jak dawniej i niech panuje dostatek”.     Z kolei w pradawnym proroctwie Tybet jest krajem, gdzie „wysokie góry są niczym filary podtrzymujące niebo, stoki górskie o barwie ochry przypominają złote góry, gdzie rosną zioła o przyjemnym zapachu. Jesienią barwę czerpią od kwiatów złocistych, a latem zaś od turkusowych”. Jaki jest Tybet naprawdę ?