Mgła, kasyna i neony > MAKAO

2 luty 2010
Odległość między Hongkong a Macau wynosi 60 km przez estuarium rzeki Perłowej. Nisko wiszące chmury i mgła powodują, że w czasie godzinnego rejsu nic nie widzę. Macau jest maleńką enklawą mającą zaledwie 20 km2, więc wszędzie można bez trudu dojść na pieszo. W punkcie informacji turystycznej otrzymuję plan miasta i z portu idę na najwyższe wzniesienie, na którym jest latarnia morska zbudowana w czasie panowania tutaj Portugalczyków. Jest to ponoć pierwsza latarnia morska na wybrzeżu chińskim. W Macau jest sporo zabytków kolonialnych – kościoły katolickie, gmachy publiczne jak teatr, biblioteka, budynki administracyjne oraz trochę domów mieszkalnych. Jest również stary cmentarz. Większość tych obiektów jest na liście UNESCO. Po latarni morskiej zwiedzam fort, kilka kościołów i cmentarz. Centralne place są przystrojone kolorowo z okazji zbliżającego się Święta Wiosny, zwanego Chińskim Nowym Rokiem. Na końcu półwyspu jest wzgórze z niewielkim parkiem i tam postanawiam spróbować szczęścia w nocowaniu pod namiotem. Ruszam w tamtym kierunku po zapadnięciu zmierzchu. Idę wzdłuż brzegów dwóch jezior, przy których stoją drapacze chmur błyskające neonami. Macau to nie tylko kawałek półwyspu, ale i dwie wyspy, na które wiodą długie i dobrze podświetlone mosty. Na przesmyku między jeziorami stoi najwyższa budowla Macau – wieża telewizyjna o wysokości 338 m. Na wzgórzu Barra są ruiny wojskowe z czasów portugalskich. Jest stąd widok nie tylko na wieżowce Macau, ale za paskiem wody również na Chiny. Namiot rozbijam wśród zarośli na kawałku trawy. (Macau)

3 luty 2010
Rano na niewielki placyk trafia starszy Chińczyk uprawiający tai-chi. Wymieniamy uśmiechy, po czym zwijam namiot, jem śniadanie i schodzę na brzeg po drugiej stronie wzgórza celem dalszego zwiedzania. Nadal jest mgliście z nisko zwisającymi chmurami z temperaturą 18 C. Nad brzegiem jest świątynia A-Ma i od tej świątyni wzięła swoją nazwę kolonia Macau. Świątynia A-Ma jest ponoć najstarszą świątynią buddyjską w Macau. Po południu przechodzę ze starej części miasta do nowej, pełnej kasyn gry. Są to bardzo eleganckie budynki bez takiej tandety, jaką widziałem w stanie Nevada. Kiczowato jest na wybrzeżu zwanym rybackim, gdzie pobudowano szereg obiektów typu wulkan, rzymskie Koloseum, arabska kazba, czy średniowieczne uliczki europejskie. Tu turyści chińscy fotografują się bez końca. Wieczorem wracam na wzgórze Barra, gdzie nocuję. (Macau)

4 luty 2010
Po wymianie ukłonów ze znajomym Chińczykiem ćwiczącym tai-chi ruszam pieszo w kierunku przejścia granicznego z Chinami. Odległość wynosi 5 km. Po drodze zwiedzam jeszcze dobrze odrestaurowane uliczki portugalskie. Pogoda jest kiepska, bo lekko mży. Zwiedzam jeszcze jedną świątynię buddyjską z XIII wieku, leżącą na wzgórzu, która okazuje się najstarszą świątynią, a nie jak mnie mylnie poinformowano A-Ma. Wewnątrz świątynia jest prawie czarna od dymu kadzideł. W południe przechodzę granicę do Chin.