Waterpocket Fold - widok z Burr Trail Road

zdjęciemapa

A ja rozsmakowałam się w przestrzeni, naprawdę nieogarnionej. Lubiłam patrzeć w niebo, które zaczynało się na horyzoncie po lewej i kończyło na horyzoncie po prawej. Można było śledzić chmury w całej ich rozciągłości. Czułam, jakbym mogła głębiej i łatwiej oddychać. Wiem, iluzja. Ale jaka :)

Awa, widziałam kawał świata i nie przypuszczałam, że Ameryka tak mnie uwiedzie. Byłam tam dwa razy, rok po roku, bo tak mnie zachwyciły cudowne krajobrazy: rozległe przestrzenie, czerwone skały, dziwaczne formy, cudne kaniony, możliwość smakowania chwil zachwytu w samotności... Przez cały czas pobytu tam czułam się szczęśliwa, bo codziennie widziałam coś nowego, innego, fascynującego, a ukoronowaniem tego wszystkiego było dla mnie White Pocket, którego żadne zdjęcie nie opisze.

Ta bezkresna Ameryka - taka mnie urzekła...

Żadne moje zdjęcie nie odda urody tego miejsca, jest niesamowite. Zjeżdża się w dół ostrymi zakosami, a potem wjeżdża na Botom Road - my pomknęliśmy nią na północ, najpierw wiedzie przez kolorowe górki, a potem staje się prosta, ale nadal wyboista i czerwona - jak na kolejnym zdjęciu.

Ładne zdjęcie.