Niżni Ciemnosmreczyński Staw.

zdjęciemapa

Ciemnosmreczyński staw
Autorem wiersza jest Kazimierz Przerwa-Tetmajer

W ko­tli­nie, wśród ka­mie­ni
i po­rdze­wia­łych traw,
w po­sęp­ny blask się mie­ni
ciem­ny i ci­chy staw.

Nad nim się pię­trzą zwa­ły
na­gich, skrze­sa­nych ścian,
mech pnie się osi­wia­ły,
i ko­so­drze­wu łan.

Nie­zmier­na mar­twa głu­sza
za­le­gła skał tych kąt:
prze­cią­gła pieśń pa­stu­sza
ni­g­dy nie za­brzmi stąd.

Cza­sem się wiatr w ko­mi­nie
z skal­nych prze­ta­cza wrót,
po ko­so­drze­wie pły­nie
i mąci ci­szę wód;

cza­sem się złom roz­kru­sza
od ryku wście­kłych burz -
zresz­tą nie­zmier­na głu­sza,
mar­two­ta pu­stych mórz.

Gdym się raz pa­trzał z góry,
błą­dząc po wier­chach sam,
w ko­tli­ny głąb po­nu­rej:
uj­rza­łem marę tam.

Z dłoń­mi za­ła­ma­ne­mi
u skal­nych le­gła stóp
i kry­ła twarz ku zie­mi,
smut­na jak śmierć i grób.

Nie wiem, czy w to bez­dro­że
upio­ry scho­dzą śnić?
Czy czy­ja du­sza może
swój ból tu przy­szła kryć?...