Wnętrze kościoła św. Piotra (Peterskirche) z 1733 roku.

zdjęciemapa

Pierwszy kościół, z którego nie pozostały żadne relikty, należał do najstarszych świątyń wiedeńskich i mógł być wcześniejszy niż kościół św. Ruprechta. Być może powstał już w IV w. na terenie dawnego obozu rzymskiego, natomiast według legendy miał go założyć cesarz Karol Wielki około roku 800 (o czym przypomina relief na elewacji). Pierwsza wzmianka historyczna pochodzi z 1137. Pod koniec XII w. podlegał klasztorowi benedyktynów Schottenstift. Kościół był trójnawową strukturą z nietypowo usytuowaną apsydą – nie od wschodu, a od południa – co skłaniało badaczy do wysunięcia tezy o pierwotnie świeckim przeznaczeniu budowli. Jedna z przybudówek kościoła była siedzibą straży miejskiej, a wokół znajdowały się kramy handlowe. W okresie gotyku świątynia została przebudowana; otrzymała wysoką wieżę i prezbiterium. W 1661 spłonęła, po czym została prowizorycznie odbudowana. Z inicjatywy Bractwa Trójcy Św., którego członkiem był cesarz Leopold I, podjęto decyzję o budowie nowego kościoła (1676).
Kościół jest pierwszą barokową kopułową budowlą Wiednia. W zwartej formie łączy zaskakująco przestrzenne, bogato zdobione wnętrze z prostokątnymi przybudówkami. Długość budowli wynosi 50 m, szerokość 20 m, wysokość kopuły 54 m.