Wschodzące ciepło

zdjęciemapa

Napisz coś jeszcze o rodzaju pomiaru ekspozycji, jej korekcie i maksymalnej długości czasu ekspozycji przy którym zaczynają pojawiać się kolorowe szumy :-)

Przed ostatnim wyjazdem kupowałem stosunkowo lekki i stabilny statyw, który mieścił się w normalnej cenie. Zajrzyj na mojego bloga, znajdziesz tam trochę informacji o nim. Nie chcę tu robić reklamy :).

To na razie statyw muszę (ciężki "grzmot", z którym kiedyś polazłam powinien był zostać w górach). A filtry tak - na kolejnym etapie - jak się dorobię mądrzejszego aparatu. Dzięki

Tutaj naprawdę warunki były fantastyczne. Słońce z lewej rozświetliło całe niebo, ale trwało to może maksymalnie 5 minut. Zawsze używaj najmniejszej dostępnej czułości natywnej aparatu. Nie tylko z powodu wzrastających szumów, które do pewnego stopnia nie przeszkadzają. Z każdym kolejnym krokiem ISO bardzo spada dynamika matrycy, tj. rozpiętość między rejestrowanymi cieniami i światłami. Popularne aparaty i tak mają już ją mocno ograniczoną w stosunku do oka, a w góry z minimum średnim formatem chyba nikt nie ma ochoty chodzić żeby polepszyć ten parametr :). Bezwzględnie więc przyzwoity statyw, ISO 100, a reszta wg upodobań i pomocniczo filtry ND.

Z balansem na śniegu pomógł colmar (i śnieg stał się biały lub prawie biały). Ale widzę, że przy takich warunkach jak wyżej nic na skróty, czyli małe ISO, spory czas i ... statyw (i eksperymentowanie - szkoda, że wschód i zachód tak krótko trwają). Dzięki za podpowiedzi.

Ocenę niekoniecznie punktową na GT, a w formie uwagi - każda jest cenna. Zgadzam się z Tobą w kwestii balansu bieli. Pamiętaj, że matryca aparatu nie działa jak oko i mózg. Patrząc na śnieg w cieniu wschodzącego słońca będziesz widziała go białym. Patrząc na obszary oświetlone tymże słońcem trochę cieplej, ale również blisko bieli. W rzeczywistości jest jednak inaczej - w cieniach niebiesko, w światłach pomarańczowo. To samo dotyczy pór roku bez śniegu, a czas wschodów i zachodów słońca tylko wzmacnia ten efekt. W cieniach mamy niebieskie światło odbite od nieba, a w obszarach oświetlonych już pomarańcze słońca. Czasami fajnie jest zachować takie różnice (mam takie zdjęcie m. in. ze wschodu na Śnieżce), a czasami trzeba korygować - najczęściej wystarczy ocieplić cienie. Parametry ekspozycji nie wpłyną na to. Ja zawsze używam najniższej czułości - tu ISO 100. Przesłonę dobieram w zależności od tego, co chcę pokazać oraz od ogniskowej (im dłuższa, tym mniejsza głębia ostrości, którą można poprawić przymykając obiektyw) - tu 50mm i f/5.6. Najczęściej czas jest wynikowy z kilkoma wyjątkami - gdy chcę pokazać ruch chmur, wody, zgubić ludzi w kadrze czy przy fotografii nieba.

No to OK ... ocena... Powiedz tylko: czas, przysłona, ISO i ew. balans, bo przy nocnych dziwnie się dzieje (co najmniej jak na śniegu).

Niegodna? Ależ zachęcam do oceny i krytyki! Miejsce ładne, inwersja ciśnień, do tego dobra pora. Aparat na statywie z małą pomocą pilota sam zajmował się sobą, a ja miałem czas na podziwianie tych kilkunastu minut :)

Ja niegodna oceniać Twoje zdjęcia - powiem jeno, że piękne te Twoje Taterki

No i niewątpliwa oszczędność miejsca na nośniku pamięci. Spryciula :-)))

Zawsze chodzę z lustrem. Robię pół zdjęcia, połowa czasu na obróbkę też później potrzebna ;).

Coś te iglaki za symetryczne :-)))

Piękny widok!