Najniebezpieczniejsze lotnisko świata

zdjęciemapa

Słowo się rzekło (pod innym zdjęciem). Relacja pisze się :)

Niesamowite, piloci mistrzowie, tam wylądować? Na tym lotnisku powinny odbywać się egzaminy końcowe z pilotażu!! Też czekam na zdjęcia i relacje Twoją, z podróży. :-)

Kurcze, tez mnie to czeka.Nie tym razem ,ale napewno w niedalekiej przyszlosci.Czekam na jakis opis Twojej podrozy. A do neta nie bede zagladal, zeby sprawdzic jak wyglada ladowanie - lubie niespodzianki.

Ja siedziałam na drugim miejscu i też widok jest świetny, zwłaszcza jak wreszcie pojawia się, nie wiadomo skąd, ów skromny pas lotniska. No i można obserwować, jak pilot ciągle ustawia coś w tym urządzeniu do złudzenia przypominającym samochodowego GPS-a ;) A czasem jak zapala się jakaś czerwona kontrolka i wtedy poziom adrenaliny - i tak już wysoki - rośnie. I jeszcze: warto zabrać stopery do uszu. Co prawda pani stewardessa rozdaje - wraz z pysznymi cukierkami - watę do uszu, aczkolwiek jej skuteczność nie wydaje mi się wystarczająca. I na koniec: trzeba koniecznie POTWIERDZIĆ lot dzień przed wylotem z Lukli. Nawet jeśli agencja nas zapewniała, że ma status OK.

Jeszcze mała uwaga praktyczna dla lecących w przyszłości do Lulki. Lecąc z Kathmandu należy zająć miejsce w samolocie po lewej stronie, a wracając po prawej. Przy takim układzie cały czas możemy podziwiać Himalaje za oknem. Oczywiście najlepiej zająć pierwsze miejsce za pilotem - wtedy możemy przez otwarte drzwi! do kabiny pilotów oglądać dodatkowo lądowanie przez przednią szybę - to jest mocne wrażenie.

Tak, ciepła woda w kranie to dziwne zjawisko. Jeszcze przez kilka dni po powrocie chodziłem w domu w czapce ((-: Mam nadzieję, że szybko szrajbniesz jakąś opowieść.

Hej :) Powinnam powiedzieć, że tak, ale na razie, po 36-godzinnej podróży trzema samolotami i pociągiem, najbardziej cieszy mnie, że nie muszę spać w czapce, woda w kranie nie zamarzła, mam w pokoju gniazdka elektryczne i zawsze mogę zrobić sobie gorącą herbatę ;)) Na razie więc - odtajam. I cieszę się, że w Pl łóżko mi się nie zakołysze, a ja nie będę w pośpiechu wsuwać ciuchów na piżamę, czekając czy będą kolejne wstrząsy... Krótko mówiąc, było super. I choć daleko mi do Twoich wyczynów - cieszę się, że byłam. I na razie wystarczy :)))

Hej. udała się wyprawa?

Paweł, przyznam, że bardzo się cieszyłam, iż przed lotem obejrzałam sobie parę filmów w necie. Przynajmniej wiedziałam, czego się po tym lotnisku spodziewać. Aczkolwiek, poziom adrenaliny high :)

((-: Mayer, ale za to wszyscy pasażerowie siedzą przy oknie. No i możesz zajrzeć pilotowi przez ramię - od razu widzisz czy trafi w pas, czy nie. Rocznie wydarza jedna, najwyżej dwie katastrofy, więc nie ma co się spinać. Pas ma 460 m długości, 20 m szerokości i 12 stopni nachylenia więc ląduje się pod górę!. Z jednej strony 600 metrowa przepaść spadająca w dół aż do rzeki Dudh Kosi, a z drugiej skalna ściana - fragment góry wznoszącej się prawie 2 km nad Luklą. Brzmi zachęcająco, nieprawdaż?

Dziękuję, już w tamtą stronę nie lecę...;)