fiord1

zdjęciemapa

Płyniemy po uroczyskach gdzie lęk się wkrada do serca marynarza nawet w jasny
dzień a co dopiero nocą kiedy my i tak posuwamy się do przodu by nie tracić czasu na
zbędne postoje.
Wiemy, że lata już nie dogonimy bo kończy się bezapelacyjnie pod koniec września
ale staramy się złapać pod pachę początek jesieni i nie dać się jej przeskoczyć w drodze
do kraju gdzie o jesieni mówi się i pisze, że jest ze złota.
Tutaj koniec lata i początek jesieni jest z deszczu i mgły i ze sztormowych porywów i
ponurych nocy. Gdy ciemność jest głębsza od czerni i nie pozwala zmysłom niczego
dostrzec ponad niewidzialny odgłos ponurego pomruku fali rozbijającej się na
kamienistym, z pewnością, przyboju.