Popękany

zdjęciemapa

Szpicbergen to kraina lodowców, należy również pamiętać że to kraj wielkości połowy Polski, z czego dziewięćdziesiąt procent to tereny parków narodowych, na które wstęp jest ściśle limitowany. Nie tylko zresztą limitowany, także trudno dostępny, nie ma tam bowiem żadnych dróg i aby się gdziekolwiek dostać należy wynająć statek, samolot (NY Alesund, SveaGruva) bądź helikopter. Wiosną, od połowy marca do końca maja, można próbować skutery śnieżne ale do tego trzeba przewodnika (depo paliwo, zezwolenie Gubernatora). Wolny wstęp jest tylko na ograniczony teren dookoła Longyearbyen i Barentsburga, odległości do pokonania są wielkie, latem często spotyka się turystów z Polski, którzy po przylocie ze zdumieniem się dowiadują, że do najbliższego lodowca trzeba wynająć statek. Miałem tam kiedyś taki, malutki. Generalnie zachęcam do korzystania z oferty miejscowych przewodników, którzy mają i możliwości i wszelkiego rodzaju zezwolenia.

Opowiadacz - i to jest super! Odkąd zobaczyłam lodowiec Perito Moreno zakochałam się w lodowcach. Mój przyjaciel namawiał mnie na Spitsbergen od dawna, a mnie latem ciągle wypada coś innego. Teraz znowu w planie inne destycnacje, ale tym zdjęciem kusisz!
Tylko wyprostowałabym horyzont ;)

Dlaczego lodowce się cofają?
Bo się boją Chucka Norrisa...
Lodowiec Hans (Hans, syn hrabiego Wilczka, sponsora głównego pierwszej kartograficznej wyprawy w te okolice) ze szczytu Ptasiej Góry, coś jakieś 800 metrów nad poziom morza, które tutaj bardzo nieodległe. Jest lato, zatem widać jak na dłoni wszystkie szczeliny lodowca, który praktycznie teraz jest nie do przebycia, gdyby chciec iść w poprzek. Za jakieś dwa tygodnie szczeliny zasypie śnieg, który wiatr ubije na kamień, bedzie można po tym swobodnie jeździć skuterem śnieżnym z prędkością sześdziesięciu, i więcej, kilometrów na godzinę.