Jawa w Pigułce > INDONEZJA

WIZA - na 30 dni kosztuje ok. 30 USD (obowiązująca cena w 2007 roku) i można ją zdobyć na lotnisku. UBEZPIECZENIE - wyjeżdzając do Indonezji na pewno warto wykupić ubezpieczenie zdrowotne ze względu na wysokie koszty prywatnego leczenia w Indonezji i kiepską jakość leczenia państwowego. Przed zakupem odpowiedniej polisy dobrze jest sprawdzić czy dany ubezpieczyciel ma swojego przedstawiciela, agenta na terenie Indonezji, albo z jaką jednostką medyczną ma podpisaną umowę, ponieważ nie wszystkie prywatne kliniki respektują polskie polisy.

CHOROBY - zmiana strefy klimatycznej związana jest oczywiście ze zmianą srodowiska bakteryjnego co często obfituje w różnego rodzaju dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Z podstawowych środków wiadomo, że trzeba zaopatrzyć się w tabletki na biegunkę i silne środki na moskity. Jeden z Indonezyjczyków mówił, że niegroźne są komary, które gryzą w nocy, ale niebezpieczne są te, które kąsają w dzień. Najczęściej możemy załapać nieproszonych (nie)przyjaciół układu pokarmowego, dlatego warto jadać w sprawdzonych miejscach, poza tym może warto zaszczepić się na dur brzuszny. Zachorowalność zwiększa się w porze deszczowej (paźdz-kwie). Poza Jawą i Bali jest dość popularna ptasia grypa, ale jak wiadomo wirus ginie w temp. powyżej 70 stopni C i jest wrażliwy na wszelkie detergenty. Zasady higieny obowiązują takie jak w Azji.


PODRÓŻOWANIE - jeśli ktoś ma pomysł podróżowania po Indonezji swoim samochodem warto wiedzieć, ze na czas pobytu trzeba auto zarejestrować w indonezyjskim biurze rejestracyjnym i musimy się poruszać na ichniejszych tablicach. Jednak zdecydowanie najlepiej korzystać z taksówek. Dostępne są również wypożyczalnie samochodów, ale warto wiedzieć, że prawo drogowe jest bezlitosne dla obcokrajowców i jest tak skonstruowane, że winę zawszę ponosi przyjezdny. Dlatego obcokrajowcy, którzy stacjonują w Indonezji na dłużej z reguły mają wynajęte samochody z kierowcami.


TAXI - najsensowniejszy środek transportu, ale ważne jest żeby jeździć taksówkami firmowymi BLUE BIRD. Firma ta daje gwarancję, że w razie jakichkolwiek zastrzeżeń można złożyć reklamację. W Dżakarcie są płatne drogi i co paręnaście kilometrów są bramki za które płaci pasażer, więc albo można dawać pieniądze na bieżąco przy każdej bramce albo taksówkarz płaci ze swojej gotówki doliczając to do rachunku na koniec. Taksówkarze korporacyjni też próbują naciągać, więc trzeba być czujnym przez cały czas. Kierowcy są przyzwyczajeni do napiwków.

JĘZYK – niestety indonezyjski, dość słabo mówią po ang. nawet w centralnych miejscach, hotelach czy restauracjach. Nie spotkałam też ani jednego taksówkarza mówiącego po ang., więc często trzeba być przygotowanym na język migowy lub język ciała.
Bardzo przydatna wskazówka jeśli chodzi o wymianę pieniędzy! Oczywiście najlepiej mieć ze sobą dolary amerykańskie i wymieniać je w bankach lub w autoryzowanych kantorach. Jednak możemy mieć problem z wymianą jeśli banknot będzie zgięty - złożony na pół etc. Nie chodzi tu o to, że banknot jest wymięty i nieczytelny, ale jeśli tylko jest delikatnie złożony nie chcą go wymienić i w zasadzie niewiadomo dlaczego. Niestety przydażyło mi się to parokrotnie, więc później przed wizytą w kantorze prasowałam banknoty albo trzymałam w grubej książce ;-)