Indonezja. Expresem przez Jave > INDONEZJA

Po wylądowaniu w Jakarcie można się właściwie rozglądać za ….transportem który nas z tego miasta czym prędzej zabierze(miasto bez żalu można sobie odpuścić, chyba ze ktoś lubi tracić czas ),nasz wybór padł na nocny pociąg 3 klasy za 24000 IDR (jakieś 2,5 $) do Yogyakarty, kulturalnej stolicy Jawy.
Teraz cenna wskazówka odjazd jest o 21 ale warto być wcześniej, gdyż chętnych do podróży jest wielu, a miejsca mimo że wygodne są..nie bardzo, znikają w oczach. wiec po dotarciu na dworzec i zakupie biletów udajcie się na bocznicę , pociąg jest podstawiany a was ominie podróż na stojąco.
Sama podróż rewelka , pelna obsługa, handel obnośny można kupic dosłownie wszystko do tego gdzieś około 4 w nocy wsiedli muzykanci …ich radość z grania była odwrotnie proporcjonalna do naszej z słuchania, ale tłumacze to różnica muzycznych gustów.(im tez pewnie Mandaryna by nie przypadła)
Po miło spędzonej nocy dotarliśmy do ”Yogy” miasto ciekawe, odmienne od stolicy kraju, doskonale miejsce wypadowe na Borobudur i Prambanan, przy odrobinie szczęścia można zobaczyć oddychający wulkan Merpati. Nasz hardcorowy plan zakładał szybkie przemieszczanie się, wiec po chwili siedzieliśmy w kolejnym pociągu do Surabaya.Na tle poprzedniego ten był klasy biznes …bo za ok. 5 $,z „Warsem” w którym serwowano piwo(ciepłe)i dania obiadowe(zimne)podróż trwa 8 godz. Po czym następuje pół godz przerwy i kolejny pociąg do Probolingo, na miejscu meldujemy się około 1 w nocy. Po krótkiej naradzie z grupą podejmujemy decyzje o bezsennej nocy i atakujemy wulkan Bromo, zaskakuje nas zimno panujące przy wulkanie, dlatego zalecam zabranie jakiegoś trekingowego zestawu. Jeśli chodzi o widoki jest to jedno z tym miejsc na swiecie które zobaczyć trzeba i warto !!!
Wypad zorganizowany był w stylu ”Expresem przez Jave” wiec około godz. 9 ruszyliśmy w dalsza drogę. ciekawym elementem uatrakcyjniającym miejscowym szary dzień, był moment w którym żeńska cześć ekipy przebierała się w letnie skąpe ciuszki na miejscowym dworcu.. a co tam w końcu kobiety to nasz najlepszy towar eksportowy .Kolejne 5 godzin zajmuje nam transport autobusowy do Bondowoso, na miejscu po złapaniu kilku riksz postanawiamy złapać oddech w jakimś hoteliku.
Palm Hotel prezentuje się na tyle dobrze ze obawiamy się ze nas na niego …nie stać, ale po zapłaceniu 10 $ za dwójkę, zrzucamy plecaki i lądujemy w hotelowym basenie. Oczywiście pierwszoplanową rolę odgrywają dziewczyny wychodząc w strojach kąpielowych… zapada głęboka cisza, miejscowe dziewczęta których szczytem negliżu jest topowe Burkini, podzielają zachwyt zgromadzonych mężczyzn .
Nawet ten sympatyczny hotelik nie jest w stanie nas zatrzymać dłużej, następnego dnia organizujemy transport i ruszamy w drogę. Przed nami najciekawsza część wizyty na Javie podążamy ku wulkanowi Kawah Ijen który jest zarazem kopalnią siarki.
Wspinaczka na wulkan i zejście do turkusowego jeziora zajmuje około 2 godzin jest fizycznie dość wymagające, zalecam zabrać wodę mineralną i chustę przez którą po namoczeniu będziemy oddychać, do tego okularki słoneczne. Nasze męki wynagrodzi nam nieziemski widok, który na długo zapadnie nam w głowach, jest to miejsce trudne do opisania, gdzie masa kolorów i urok miejsca miesza się z refleksjami na temat nieludzkiej pracy wykonywanej przez miejscowych.
Pracy która wykonują by utrzymać rodziny, godząc się na powolną śmierć w oparach wydobywanej siarki. Tak, jest to miejsce w którym człowiek rozumie sens podrózowania… warto przemęczyć się wielogodzinnym lotem, godzinami spędzonymi w pociagach, autobusach by odnaleźć miejsca takie jak Kawah Ijen. Do dziś czuje zapach siarki …..który ma „slodko-gorzki” smak
Ale czas w dalsza drogę przed nami Bali