Nazywano ich Słowińcami > POLSKA

Rosyjski etnograf Aleksander Hilferding, który w XIX w. badał w Klukach nad jeziorem Łebsko, odrębność kulturowa i etniczną Kaszubów Nadłebskich, nazwał ich Słowińcami, bo mówili po „słowięsku”, oczywiście ich rdzennym językiem był kaszubski, należący do rodziny języków słowiańskich. Kaszubi Nadłebscy, zwani Słowińcami, żyli w Smołdzinie, Gardnie i Klukach, a także w Cecenowie, Główczycach Objeździe i Rowach. Ich spuściznę kulturową, m.in. XIX-wieczne szachulcowe budynki możemy zobaczyć w Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach W 1963 roku w jednej z kluckich zagród, zbudowanej w XIX wieku i zachowanej w miejscu pierwotnej lokalizacji, zorganizowano stałą ekspozycję, prezentującą kulturę ludności nazywanej Słowińcami, a zamieszkującej niegdyś wsie położone nad jeziorem Łebsko i Gardno. Ludność ta wytworzyła w swych dziejach właściwą sobie kulturę materialną, a Kluki były wsią, w której pozostało najwięcej jej pamiątek, najwięcej przykładów budownictwa słowińskiego, najdłużej zachowały się tradycje słowińskie.
Kaszubi, dominująca niegdyś ludność na Pomorzu Zachodnim, w XIX wieku stanowili już niewielką grupę osiadłą na pólnocno-wschodnich rubieżach powiatu słupskiego. Do 1945 roku jednak, czyli do czasu przejęcia tych ziem przez Polskę, Słowińcy zatracili już swoją tożsamość etniczną, identyfikując się z ludnością niemiecką, choć były wśród nich jeszcze wówczas osoby, które zachowały świadomość pochodzenia kaszubskiego oraz szczątki mowy i tradycji kulturowej przodków. Po wojnie wielu Słowińców wyjechało do Niemiec.
W latach siedemdziesiątych ub. wieku , wobec nowej fali wyjazdów ludności słowińskiej z kraju, podjęto działania, zmierzające do utworzenia w Klukach dużego muzeum na wolnym powietrzu, przejmując grunty wokół istniejącej już Zagrody Muzealnej. W ciągu dziesięciu lat Muzeum zabezpieczyło sześć zagród i przejęło grunty z dwiema XIX-wiecznymi zagrodami in situ i siedliszczami po XVIII- i XIX-wiecznej zabudowie, na które przenoszono chałupy i całe zagrody z innych części wsi. W rezultacie, na dziesięciohektarowym obszarze Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach stoi siedem zagród z budynkami gospodarczymi, studniami, piecami chlebowymi i piwnicami – wszystko wtopione jest w żywą funkcjonującą wieś, stanowiąc najstarszy jej fragment. Cały obraz ekspozycji podkreśla rybacki charakter wsi słowińskich, a aranżacje wnętrz i zagród uwzględniają zmiany kulturowe i gospodarcze, zachodzące na tym terenie. Pozostawione zaś w obejściach narzędzia, ogródki przydomowe oraz w pełni wyposażone wnętrza chałup i budynków gospodarczych, tworzą ogólne wrażenie zamieszkałej wciąż przez rybaków wsi. Kilka lat temu utworzono w muzeum Słowińskie Centrum Kultury Regionalnej, realizując projekt w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego, wsparty Promesą Ministra Kultury i otwarto karczmę przeniesioną z Wierzchocina.