Jadąc Pendolino… > POLSKA

W wagonie restauracyjnym w Pendolino znajdują się dwa miejsca siedzące dla osób niepełnosprawnych, rzadko zajmowane przez inwalidów. Podróżni, którzy wcześniej nie dokonali rezerwacji, bilety na te miejsca mogą kupić na 2 godziny przed odjazdem pociągu, z czego skorzystałem. Będąc szczęśliwym posiadaczem takiego biletu na poranny pociąg Pendolino z Krakowa do Gdańska, zająłem jedno z dwóch miejsc z widokiem na przedział restauracyjny z wygodnymi fotelami i stolikami.

Pendolino, Kraków - Gdańsk, W wagonie restauracyjnym, POLSKA

Fotele dla inwalidy nie należą do wygodnych, nie wysuwają się i nie odchylają, ani nie posiadają stolików. Po wejściu do przedziału ze zdumieniem zauważyłem, że wszystkie miejsca na bagaże były zajęte, a kilka walizek stało pod ścianą. Spytałem kelnerkę, co mam zrobić z moim bagażem, odparła, że mogę umieścić na półce, następnie zdjęła jedną z walizek i na tym miejscu umieściłem mój plecak. - Te rzeczy na półkach są nasze, dodała. Pomyślałam w duchu, dziwne, że pracownicy wagonu restauracyjnego nie mają socjalnego pomieszczenia w takim nowoczesnym pociągu. Dlaczego godzą się na takie warunki zatrudnienia? Znając polskie realia, nie trudno domyślić się, że aby otrzymać pracę, nie mogą grymasić. Ale jeszcze kilka słów o „komforcie” miejsca dla inwalidy. Podczas podróży przysługiwał mi jeden napój, poprosiłem kelnerkę o kawę. Otrzymałem papierowy kubeczek z wrzątkiem i saszetki z kawą, cukrem i tzw. zabielaczem. Zapytałem kelnerkę, jak mam to przyrządzić skoro nie przewidziano stolika dla inwalidy. Pani odrzekła, że jeśli są wolne stoliki mogę się przesiąść. Ja mogę przesiąść się, ale dla inwalidy to nie takie proste. http://www.plk-sa.pl/biuro-prasowe/informacje-prasowe/pendolino-juz-na-torach-2688/
Pasażerowie w wagonie restauracyjnym najczęściej zamawiali jajecznicę, frankfurterki, zupę i piwo. To ostatnie było najpopularniejsze… Przy jednym ze stolików zasiedli panowie w dresach, którzy w drodze z Krakowa do Warszawy zamówili kilka kolejek piwa. Co jakiś czas jeden z panów lekko zataczając się donosił pokale z piwem. Ilość wypitego trunku sprawiała, że piwosze co chwila wędrowali do toalety, mającej w założeniu służyć osobom niepełnosprawnym. Od Warszawy do Gdańska dwóch kolejnych dresiarzy okupowało inny stolik. Rozmawiali o życiu i podróżach i wraz z ilością spożytego napoju ich wypowiedzi stawały się coraz głośniejsze i bogatsze w przecinki zaczynające się na: ch, k i p. Przy trzecim piwie zapalili papierosy elektroniczne. Kelner, na moje pytanie - czy w tym wagonie wolno palić, odparł, że nie, ale ci panowie palą papierosy elektroniczne. Nie wiem, czy bał się ingerować w stan ducha podróżnych, czy też uważał, że wszystko jest w normie.