Indie podróż koleją > INDIE

Dla kolei pracuje ponad trzy miliony ludzi, jest to instytucja dość dobrze zorganizowana, jednak ciągle borykająca się z prawami przyrody. Czas monsunów to pora, w której część pociągów kursuje nieregularnie, inne zaś notorycznie się spóźniają, dlatego też jeśli udajemy się w regiony objęte wpływem monsunu musimy być przygotowani na ewentualność przyjazdu ze spóźnieniem sięgającym nawet kilka godzin. Takim precedensem była ulewa w Varanasi, która zatrzymała pociąg na całą noc. – ale było to w pełni uzasadnione, bo tego dnia woda sięgała w niektórych ulicach do.. szyi!
Do wyboru mamy pociągi klasy Mail-Express (najszybsze) po Super-Express(najwolniejsze). Kursują one regularnie, jednak zawsze należy się liczyć z brakiem wolnych miejsc o czym napiszę niżej.
Klasy:
Pierwsza klasa AC (1- first A-C) – czysto i schludnie, w cenie wliczony jakiś posiłek. Wagony są klimatyzowane, na noc otrzymujemy czystą pościel, nie można otworzyć okna, więc nie nastawiajcie się na piękne widoki. Między wagonami nie ma możliwości przemieszczania, co izoluje nas od pasażerów bez biletów, czy też ulicznych sprzedawców. Toalety są schludne i czyste, w zachodnim stylu(western toilet), czyli europejskim.
Druga klasa AC (2- second A-C) różni się ilością siedzeń/koi po 2 naprzeciwko siebie, w „przedziale” 3-AC po 3 koje naprzeciwko siebie w przedziale.
Klasa „śpiochów” (sleeper class) – jest tanią alternatywą, w której zamiast klimatyzacji mamy bardzo wydajne wentylatory. Nie jest już tak czysto, ale mamy możliwość podziwiania widoków zza okna.
Klasa siedząca - Jeśli planujesz krótką podróż możesz spotkać się z klasą CC (Chair Class), która daje nam gwarancję tego, że znajdzie się dla nas miejsce w pociągu (stosunkowo droga do klasy Sleeper).
Druga klasa - ostatnią klasą jest S.C.(Second Class), w której to nie ma rezerwowanych miejsc. Z tą klasą można zwiedzić Indie prawie za darmo! – jednak jest często maksymalnie okupowana, dlatego nie polecam na dłuższe dystanse.
Choć codziennie kolejami jeżdżą miliony ludzi to ich stan nie budzi zastrzeżeń. . W dużych miastach na peronach znajdują się elektroniczne wyświetlacze pokazujące zbliżający się numer pociągu, także przez megafony usłyszymy komunikaty w języku angielskim o nadjeżdżających pociągach. Wagony są dobrze oznaczone. Pomocy udzielają Biuro turystyczne (rządowe! Turist Office), niestety tylko w niektórych regionach mamy stanowiska biur rządowych na terenie stacji; oraz okienko informacyjne (Enquiry Office/Information Office). Do Enquiry Office należy podejść zdecydowanie, bo często jest okupowane przez prostych hindusów, pracownicy mówią po angielsku jednak należy zadawać konkretne pytania, bo ich praca na tym polega. Dużo większy komfort mamy oczywiście w Information Office, gdzie można wygodnie usiąść i przedyskutować plan podróży. Jeśli nie ma tam kas to za niewielką prowizją(około 50RP) pracownik może kupić nam bilet na podróż. Bilet też można zakupić oficjalnie w kasie – szukamy Tourist Office, albo kupujemy w okienku na dworcu(Ticket Counter). Wcześniej należy wypełnić formularz(form) z informacją jaka relacja nas interesuje i kiedy. Bilet można zakupić też przez Internet co jest zdecydowanie najlepszą opcją, w każdej chwili możemy taki bilet anulować, czy też nanieść poprawki na nasz plan podróży. Bilet należy koniecznie wydrukować. Ja miałem kłopot z bankiem, który bez żadnych informacji z ich strony zabezpieczył przelewy zagraniczne kodem 3D Security ( uniemożliwiło mi to robienie przelewów)– także polecam wcześniej spytać się w banku jak wygląda sytuacja z przelewami zagranicznymi. W momencie anulowania biletu – pieniądze są przelewane automatycznie na nasze konto z uwzględnieniem opłaty (zazwyczaj 60RP, dla biletów Second.Class 20RP). Bilet możemy też anulować z wytłumaczalnych powodów np. niesprzyjające warunki pogodowe, sytuacja polityczna regionu – wtedy otrzymujemy 100% zwrot należności. Ostatnią metodą zakupu biletu i tzw. deską ratunkową jest pójście do konduktora danego pociągu z prośbą o zakup biletu w danej relacji, prowizje za tego typu procedery są dość spore(250RP za 800km. podróży), ale dają nam gwarancję znalezienia miejsca w teoretycznie zapełnionym pociągu! Konduktor wystawia nam wtedy bilet z jakąś karą, potem szuka wolnego miejsca, gdzie możemy się przespać – jeśli to klasa Sleeper. Dodam tylko, że kierownicy pociągu ubrani są w granatowe marynarki i zazwyczaj są otoczeni hindusami po wyjściu z pociągu.
Specjalną formą zakupu biletu jest system TATKAL. Nie raz miałem do czynienia z turystami czekającymi kolejne kilka dni w jednym miejscu, bo pociągi były zapełnione; jednak po wypowiedzeniu tego magicznego słowa w kasie możemy dostać bilet na ten sam dzień! Jeszcze nie zdarzyło mi się, aby ktokolwiek odmówił sprzedaży emergency ticket (TATKAL)– jednak czasami może opłacić się bilet z tzw. Listy oczekujących (Waiting List). To jest kolejny trick, zazwyczaj ludzie w kasie nie oferują biletów w systemie Taktal, ani WL(waiting List) – wystarczy spytać! Taktal kosztuje 150RP więcej niż cena normalna biletu, a Waiting List to normalny bilet nie dający gwarancji znalezienia miejsca. Zazwyczaj do numeru 30-stego sprzedanego biletu mamy prawie 100% gwarancję wolnego miejsca, potem już może być ryzykownie. 1h przed odjazdem na stacji lub kilka godzin wcześniej w Internecie zostaje opublikowana lista z miejscami dla osób z waiting list. Ta sama lista wisi na każdym wagonem. Dodam od siebie, że miejsca z Waiting List są mniej atrakcyjne, zazwyczaj w koi montowanych w poprzek pociągu.
Jedzenie:
W pociągu można zjeść, napić się, a na stacjach zaopatrzyć się w biszkopty i inne łakocie. Do wyboru mamy obiad wegetarianski(veg) i non-veg, czyli z jakimś mięsiwem, zamówienia przyjmuje hindus z notesikiem zazwyczaj bez jakiejkolwiek znajomości angielskiego, dlatego najlepiej indyjskich współtowarzyszy powiadomić o tym, że chcemy brać udział w zamówieniu. Ciekawostką jest fakt poinformowania mnie przez Hindusów abym nie zamawiał posiłków serwowanych w regionie Radżasthanu, może mieć to związek z upałami panującymi w tym regionie. Personel pociągu jest specjalnie ubrany w kraciaste czerwono białe koszule, co odróżnia go od innych sprzedawców wszelakich towarów i usług.
Na nocne pociągi radzę zaopatrzyć się w wodę – po godzinie 22.00 jest jakby cisza nocna. W pociągu można kupić lodowatą wodę i inne produkty po cenie identycznej jak na etykiecie.
Bezpieczeństwo:
Generalnie Indie należą do krajów, gdzie kradzieże nie są pospolite, jednak jak wiemy lepiej nie kusić losu. W celu zabezpieczenia bagażu należy się zaopatrzyć w łańcuch z karabinkiem, który wraz z bagażem przymocowujemy do haków pod siedzeniami. Zakupimy go na dworcu, ale lepiej zaopatrzyć się w niego przed wyjazdem w kraju ,bo będzie lżejszy/, a także w większości targowisk. Po pociągach chodzi straż kolejowa, ubrana w zielone mundury z charakterystycznymi oldschoolowymi strzelbami i badylami. Zdarzyło mi się kilkakrotnie, że przysiadywali się po prostu do mnie w celu zapewniania lepszej ochrony lub z…. ciekawości.
Kultura:
Współtowarzysze podróży zazwyczaj są uprzejmi, nawet jak nie znają języka starają się jakoś do nas dostosować. Zostawienie gazety, szmatki na siedzeniu oznacza tutaj – zaraz wracam, a to dlatego że niektórzy potrafią siedzieć, gdzie popadnie nie dbając o to, czy mają miejsce czy nie, więc nim udamy się do toalety również zarezerwujmy miejsce. Posiłki jemy w grupie – czasem po prostu jesteśmy zapraszani na wspólny lunch, czasem dosiadamy się do kogoś kto aktualnie je, aby nie robić apetytu mniej zamożnym ludziom. Do ciekawych zjawisk należą obrzędy religijne odprawiane w pociągu.. muzułmanie modlą się o zachodzie słońca z głową zwróconą w stronę ich świętego miasta. Członkowie sekty Hare Kriszna są bardzo weseli, umilają podróż muzyką i śpiewem. Hindusi pielgrzymi chodzą w jaskrawych kolorach strojach i czasem umilają nam podróż żartami i opowieściami .
Po pociągu poruszają się także kalecy, zbieracze butelek plastikowych, sprzedawcy orzeszków, pucybuty, a nawet transwestyci(shemale). Najbarwniejsze są shemale, czyli faceci ubrani w sukienki, którzy na klaśnięcie rękoma wywołują deszcz pieniędzy od podróżników i trwogę w oczach hindusów.
Inne:
Dla osób, które zamierzają często podróżować koleją możemy kupić rozkład kolei w wersji książkowej – skutecznie pomoże nam dobrać optymalną trasę wyjazdu, Koszt to 40RP do nabycia w rządowych biurach turystycznych(Tourist Office).