HOGA KUSTEN - część 1 > SZWECJA

Ile razy jadę do Laponii to za każdym razem zatrzymuję się na krótki odpoczynek w tym rejonie.Moim ulubionym miejscem jest parking za mostem przy drodze E4.w pobliżu miejscowości Hornon. Hoga Kusten(Wysokie Wybrzeże) jest wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.Parking jest położony na górze Hornoberget z której rozpościerają się fantastyczne widoki.Znajduje się tu również Hotel z placem zabaw dla dzieci.Na szczycie góry umieszczono wiatrak z turbiną produkującą prąd na potrzeby hotelu.Zimą natura przystraja to miejsce w urocze lodowe kurtyny.Praktycznie już od tego miejsca jadąc dalej na północ możemy cieszyć się widokami z jakich słynie Hoga Kusten.W tym roku wczesną wiosną postanowiłem urozmaicić sobie podróż odwiedzając SKULESKOGENS NATIONALPARK.Jest to jeden z najpiękniejszych narodowych parków w Szwecji.Dotarłem do niego około 9 rano.Świeciło słońce i zapowiadała się piękna wycieczka.Wybrałem pierwszy wjazd do tego parku od południowej strony.Gdy dojechałem do wyznaczonego parkingu okazało się że jest on pusty.Nawet się ucieszyłem że na szlakach nie będzie tłoku.Szlaki turystyczne są w tym parku tak umiejscowione żeby można było zaplanować sobie zwiedzanie np. na dwa lub więcej dni.Przy szlakach znajdują się domki wyposażone w paleniska i zapas drewna.Można oczywiście również się w nich przespać nie uiszczając żądnej opłaty.Zresztą wejście do parku też jest bezpłatne.Przy wejściu do parku znajdują się bezpłatne broszury z zaznaczonymi szlakami i fotkami najciekawszych miejsc.Przestudiowałem jedną taką broszurę i wytyczyłem sobie w miarę krótką trasę która da mi możliwość odwiedzenia najciekawszych miejsc.Po zamknięciu auta ruszyłem w najbardziej idiotyczną wycieczkę jaką sobie sam zaplanowałem ale o tym później.Pierwszy 3 kilometrowy odcinek trasy przebyłem idąc szlakiem który wiódł wzdłuż wybrzeża.Potem okazało się że był to najłatwiejszy i w sumie mało ciekawy odcinek.Cały czas otaczała mnie praktycznie dzika przyroda i wesoły wiosenny śpiew ptaków.Gdy dotarłem do miejsca gdzie znajdowały się domki turystyczne na niebie pojawiły się pierwsze ciężkie chmurki.Wtedy zdałem sobie sprawę że ruszyłem na tą wycieczkę całkowicie do niej nieprzygotowany.Na nogach półbuty.Brak kurtki przeciwdeszczowej zapasu jakiegokolwiek prowiantu uzmysłowiło mi że jednak głupota ludzka nie zna granic.Miałem zawrócić ale jak pomyślałem że może jednak zdążę przed deszczem przejść całą trasę to ruszyłem dalej i to był błąd.Trasa tym razem wiodła pod górę.Nawierzchnia szlaku z ubitej ziemi zmieniła się w kamienną a potem skalistą.Nawet mi to pomijając moje półbuty nie przeszkadzało.Im wyżej tym piękniejsze zaczęły się pojawiać widoczki na wysepki znajdujące się na Bałtyku i tworzące Hoga Kusten.Te przepiękne widoki stawały się w miarę mojej wspinaczki pod górę coraz bardziej ciekawe.Zapomniałem o głodzie i zagrożeniu deszczem-te widoki działały jak narkotyk popychając mnie do przodu.Zmienił się drzewostan i kolor skał.Trochę się czułem tak jakbym spacerował po nieznanej planecie.Skały i kamienie nabrały bajecznych kolorów a do o koła rosło masę małych karłowatych drzew przypominających bonsai.Nigdy nie przypuszczałem że natura sama może tak pięknie ukształtować drzewa.Gdy dotarłem na szczyt jakiejś góry przez którą wiódł szlak okazało się że czeka mnie teraz ostre zejście w dół.Nawet się ucieszyłem że teraz to już będzie tylko z górki i praktycznie zostało mi do zobaczenia tylko jedno ciekawe ale najbardziej reklamowane miejsce w tym parku.Jeszcze wtedy nie wiedziałem że 70% tego szlaku znajduje się pod śniegiem.