Motocyklem po Albanii > ALBANIA

Staramy się, szczególnie w miasteczkach, jechać z największą możliwą ostrożnością - jedynymi przestrzegającymi przepisów kierowcami są chyba turyści. Jazdą pod prąd czy 3 osoby na motorowerze z workiem ziemniaków czy sianem wystającym po 2 metry z każdej strony to tutaj nic takiego. Oczywiście wszyscy bez kasków i często boso.

Poza miastem wcale nie jest z tym lepiej - brak jakichkolwiek oznaczeń, za zakrętem spodziewaj się ronda, a jak nie będzie ronda to może chodzące samopas świnie czy osły. Oczywiście na drodze głównej, krajowej. Droga główna jest bardzo szeroka, ale miejscami lubi zamieniać się w szuter.

Dojeżdżamy do morza. Śmieci na plaży prawie tyle, co piasku. Tłum ludzi. Zawracamy. W małym miasteczku znajdujemy lokalną knajpę - dobre jedzenie za dobrą cenę. Ludzie przemili, i nikt nie próbował nas naciągnąć jak to było na trasie.

Camping w Albanii, nad Jeziorem Skadarsko.

Rozbicie namiotu na dziko w Albanii graniczyło z cudem. Owszem, mogliśmy się zatrzymać gdziekolwiek i po prostu postawić namiot, pójść spać, po cichu licząc na uczciwość, życzliwość ludzi i bezpieczną noc.

Mimo wskazówek okolicznych mieszkańców na camping ciężko było trafić. Tablica informacyjna wprawdzie była, ale mała i kiepsko widoczna, w związku z czym małą boczną dróżkę prowadzącą na camping przejechaliśmy dwa razy. Kiedy w końcu udało nam się dojechać, kamień z serca, bo było późno i już kłębiły się myśli o nieprzespanej nocy, czatach i różnych, rodem z kryminału, sytuacjach.
Na campingu pozytywne zaskoczenie - niesamowicie sympatyczny Niemiec, właściciel, przeniósł na camping niemieckie poukładanie i porządek. Każdy miał swoje wydzielone miejsce, sznurki na pranie, dostęp do prądu, łazienki utrzymane w czystości, kamieniste ścieżki, leżaki, stoliki, parasole, mały bar z dobrym jedzeniem, napojami, alkoholowymi też. Jak nie w Albanii.

I jezioro! Duże i od strony campingu płytkie. Wchodzimy pół kilometra, a wodę wciąż mamy do kolan. Jeszcze trochę, i woda do pasa. Miejscami nawet do szyi, ale trzeba się "napracować" żeby tak głębokie miejsce znaleźć :) Przez to, że jezioro jest płytkie, to i ciepłe. Ja uwielbiam ciepło i upał, dla mnie woda jest idealna, za to wg. chłopaków idzie się spocić w tym jeziorze ;)

Następnego dnia, wyspani i wypoczęci jeździmy jeszcze po Albanii. Zajeżdżamy do knajpy przy drodze krajowej, gdzie klimat jest niesamowity, jakbyśmy się przenieśli w czasie. Siedzimy na zewnątrz, jakiś chłopiec polewa wodą drogę, żeby się nie kurzyło, a z tych kałuży piją zwierzęta. Obserwujemy przejeżdżające stare mercedesy i ciągniki siodłowe. Życie wydaje się tu płynąć wolnej, a z głośnika na słupie leci "House of the rising sun" Animalsów.