Opieka zdrowotna w ZEA i turystka medyczna w Dubaju. > ZJEDNOCZONE EMIRATY ARABSKIE

1 Historia
Jeszcze przed islamem główną apteką był rynek przypraw, a lekarzami ludzie uchodzący za magów. Sprzedażą ziół, kosmetyków i produktów medycyny tradycyjnej w przeszłości zajmowali się huwai. Termin ashabeen oznacza zielarza, czyli człowieka, który używa ziół jako lekarstwa. Zielarze w ZEA są cenieni za ich wiedzę i wiele osób nadal korzysta z ich usług. Inną nazwą określającą człowieka specjalizującego się w naturalnym lecznictwie jest al aatar co oznacza „pachnący olej”.
Szafranem leczono choroby metaboliczne, niedokrwistość, a jako środek uspakajający dodawano go do kawy. Kardamon leczył wrzody jamy ustnej i pomagał na trawienie. Imbir zmniejszał nudności i łagodził ból oraz obrzęki związane z zapaleniem stawów. Kolendra łagodziła niepokój i pomagała na bezsenność. Każda roślina występowała jako lek.
Aby uspokoić dziecko, stosowano wiele technik, takich jak: śpiewanie, czytanie mu'awidhitayn, czyli ochronnych wersetów z Koranu, i karmienie mieszanką ziół zwaną serakat saleh. Niekiedy uspokajano swoje dzieci przez okadzanie ich kadzidłem i nasionami khatf (Peganum harmala) zmieszanymi z ziołami. W przeszłości matki podawały dzieciom wodę z domieszką cukrowych cukierków lub marees, czyli wodę zmieszaną z daktylami, a przy głowie kładły zawiniętą w cienki materiał miksturę z daktyli, masła ghee i zmielonych migdałów, aby dziecko mogło ssać.
Matki stosowały kohl do malowania oczu niemowlęcia za pomocą pałeczek lokalnie zwanych merwad i zakładały mutailaat — bransolety wokół stóp dziecka. Kohl miał wzmocnić wzrok, wspomóc wzrost rzęs i upiększyć wygląd dziecka.
Większość chłopców była poddawana obrzezaniu przez mohasen — fryzjera, który ostrzył brzytwy do cięcia na skórzanych pasach. Po wykonaniu nacięcia nakładano pastę z ziół i oleju zwaną hil adam by przyspieszyć gojenie.
Prorok Mahomet powiedział kiedyś, że „Bóg nie stworzył choroby, dla której On nie stworzył lekarstwa”. Dlatego muzułmanie wierzą w tradycyjną medycynę i jej nowoczesne formy, z wiarą, że każde lekarstwo pochodzi od Boga.
Lekarze obecnych ZEA byli znani z łączenia różnych technik i tradycji w leczeniu pacjentów zabiegami. Praktyki medyczne w regionie angażowały też duchowość, zgodnie z przekonaniem, że uzdrawiające jest recytowanie fragmentów z Koranu. Dlatego często dawano kubek z wodą przykryty talerzykiem religijnemu szejkowi, który modlił się nad naczyniem wersetami Koranu, następnie zdejmował talerzyk i dmuchał w wodę dodając szafran. Przekazywał w ten sposób błogosławieństwo dla chorego, a chory pił tę wodę lub się nią smarował.
Dawne środki lecznicze obejmowały zioła, oleje, masah — tradycyjny masaż i inne techniki, w tym ustawienie kości, kauteryzacja i bańki. Tradycyjni uzdrowiciele wykorzystywali zasoby znajdujące się w ich otoczeniu i często wyspecjalizowani byli w konkretnych technikach medycznych. Na przykład uzdrowiciel żyjący w górach, gdzie częściej dochodziło do złamań, miał wiedzę, jak zastosować prawidłowo kauteryzację, a kobiety na całym terytorium obecnych ZEA były wyspecjalizowane w leczeniu zapalenia migdałków i w położnictwie. Kobietom zaraz po porodzie jako metodę zapobiegającą zakażeniu wkładano kulki soli, co było bardzo bolesne i nie szczególnie skuteczne. Jedna trzecia kobiet umierała w czasie porodu, a tylko połowa dzieci urodzonych w regionie przeżywała. Do najczęstszych dolegliwości należały: bóle głowy, bóle brzucha, skaleczenia i rany, połamane kości, ból gardła i wrzody. Tradycyjni uzdrowiciele również dokonywali amputacji, gdy było to konieczne. Jednak zanim wykonali ten zabieg starali się uratować stopę inną metodą. Mieszali silne zioła z tłuszczem zwierzęcym i nakładali mieszaninę na ciało z gangreną po dokładnym oczyszczeniu go wodą morską i piórem ptaka. Jeśli po miesiącu nie było poprawy pacjentowi odcinano stopę. Rany powierzchniowe leczono kombinacją ziół, olejów i innych produktów naturalnych. Niektórzy uzdrowiciele wykorzystywali sadou, mieszaninę ponad 14 składników, w tym: mirra, czosnek, sól, tytoń i daktyle. Naturale środki były często ogrzewane i umieszczano je na lub wewnątrz rany przed zawinięciem w bandaże bawełniane. Na przykład żywicę dammar ogrzewano w połączeniu z solą, aby utworzyć gojącą mieszaninę. W leczeniu ran stosowano też popiół. Tradycyjni mojabereen, którzy ustawiali uszkodzone lub przemieszczone kości, wykorzystywali swoje palce, aby prześledzić złamanie. Czasami mokre i solone nasiona arbuza były nakładane na złamane kości, aby pomóc zmiękczyć skórę i skrócić okres gojenia. Stosowano również u pacjentów cierpiących z powodu złamań żywicę z rośliny o łacińskiej nazwie sarcocolla. Roślinę rozdrabniano i mieszano z białkiem kurzym, wyrabiając rodzaj ciasta, który umieszczano wokół złamania. Ciasto było często owinięte tkaniną, a następnie za pomocą szyny z palmowych gałęzi przymocowywane do złamanej kości. Maryam Abaid Abaid, pochodząca z Al Hail emiratu Ra’s Al Chajma, urodzona w 1957 roku, do złamań używ żółtej kozieradki, skondensowanego mleka, kruszonych liści sidr, kurkumy i soli. Podgrzewa tą mieszankę i umieszcza w miejscu złamania, ale głównie znana jest jako ekspert od tradycyjnego masażu.
Przypalanie (kauteryzacja) to rodzaj leczenia stosowany w ostateczności, gdy wszystkie inne leki i terapie nie usunęły dolegliwości. Zabieg polegał na przykładaniu do skóry gorącego żelaza. Stosowano go przy stałych bólach głowy, brzucha, pleców i innych chorobach oraz do zamknięcia głębokich ran. Skórę oznaczano węglem przed kauteryzacją, aby uzdrowiciel wiedział, gdzie ma umieścić gorące żelazo. Ta metoda była popularna w społecznościach wiejskich.
Bańki al hejama lub hijama robione były z rogów kozy lub oryxa. Przez nie wypływała zła, zakażona krew z naciętej skóry głowy, nadgarstka, stopy lub innej części ciała.
Metodą łagodzącą ból mięśni była al ousouba polegająca na mocnym naciskaniu obszaru pomiędzy szyją i ramieniem z równoczesnym zaciskaniem skóry między kciukiem a palcem wskazującym przy użyciu drugiej ręki. Do tej pory jest ona stosowana pod nazwą refleksologii.
Chorobę dziecięcą zwaną świnką - khaz baj , czyli nagminne zapalenie przyusznic leczono pocierając policzki czerwoną pastą tlenku żelaza– hematytem, który przywożono z wyspy Abu Musa.
Głowę po urazie leczono nakładając masę z rozgniecionego czosnku z alkoholem i owijając bawełnianym materiałem. Nazywła się ta metoda al falaa.
Zmiany skórne w postaci guzów też leczono techniką zwaną al lessah, co znaczy po arabsku złodziej. Tradycyjną arabską czarkę do kawy umieszczano do góry dnem na guzie, a końcówką gorącego żelaznego pręta przyżegano skórę wokół kubka. Następnie kubek zdejmowano, a guz odcinano.
Opuchnięte, nabrzmiałe brzuchy ugniatano, chodząc po leżącym chorym.
Zapalenie spojówek leczono roztworem z kermesu, naturalnie występującym czerwono-brązowym związkiem mineralnym, który zawierał antymon. Współczesna nauka dowiodła, że pierwiastek ten jest toksyczny. Innym sposobem leczenia schorzeń oczu było pocieranie powiek złotem i wkładaniu nasion rośliny "breho" pod powiekę
Do tej pory stosuje się:
Al halool – (Cassia angustifolia), senes wąskolistny
To zioło jest w każdym domu emirackim. Rośnie na Półwyspie Arabskim i jego liście są wykorzystywane do leczenia niestrawności. Było dobrze znane wśród starożytnych terapeutów i sprzedawców przypraw zwanych: atytar. Wchodzi w skład mieszanki zwanej Al Masboua razem z: mastic, różą, zatarem, al jada (ożanka), hilba (kardamon). Starsi ludzie uważają, że żołądek jest domem chorób, więc co miesiąc wymaga odświeżania i pielęgnacji przez picie al haloola, aby oczyścić system trawienny z zarazków, robaków i nagromadzonych pokarmów w jelitach, które powodują gazy, kolkę, pogorszenia nastroju i snu oraz słabego apetytu.
Wieloletni krzew (Artemisia herba-alba) rosnącym na Półwyspie Arabskim jest stosowany jako środek antyseptyczny i antyspasmodyczny w medycynie ziołowej.
Yaqtin (Lagenaria siceraria), dynia, tykwa
Sproszkowane liście zmieszane z wodą stosowane są jako środek przeczyszczający. Takie samo działanie mają korzenie i nasiona. Okład wykonany z pokruszonych liści i czosnku stosowano na ukąszenia i użądlenia. Sok z niedojrzałych owoców stosowano po ukłuciu skorpiona. Nasiona rozgniecione w wodzie używane jako płukanka do przyciemniania koloru włosów, a rozgniecione owoce i zmieszane z olejem pomagają na bolesne stawy. Suche owoce są skutecznym środkiem owadobójczym.
Hrairwa, (Lepidium sativum), pieprzyca siewna, potocznie rzeżucha
Znana w ZEA jako rashad bean, w postaci małych nasion koloru brązowoczerwonego. Pomaga usunąć piasek oraz kurz z oczu i stosowana jest do leczenia chorób oczu. Niewielką ilość ziaren trzeba dobrze umyć, a następnie moczyć w wodzie. Taką wodę zakraplać do oka. Wskazana dla kobiet w czasie miesiączki i w połogu.
Jada – (Teucrium), ożanka
To roślina z rodziny jasnotowatych. Łacińską nazwę nadano dla upamiętnienia króla Teukrosa, który wykorzystywał tę roślinę w lecznictwie.
Jest rośliną krzaczastą z liśćmi w kolorze zielonosrebrnym, o przyjemnym zapachu. Kwitnie wiosną i wczesnym latem, a rośnie na obszarach skalistych na Półwyspie Arabskim, w Północnej Afryce, Iranie, Indiach i w Południowej Europie. Stosowana jest jako zioło pomocne w biegunkach, bólach głowy, przy wysokim ciśnieniu. W dawnych czasach żadna rodzina bez tego zioła nie wyruszała w podróż.
https://www.theyoungvision.com/2015/02/24/medicine-uae-past-present-future/
Przed utworzeniem ZEA funkcjonowało na tym terenie 7 szpitali i 12 ośrodków zdrowia. W 1943 roku był w Dubaju w dzielnicy Al Ras mały punky medyczny, a pierwszy 12-łóżkowy szpital „Al Maktoum” otworzono w dzielnicy Deira w 1951 roku z pomocą brytyjską. W Al Ain w 1960 roku amerykańskie małżeństwo Pat i Marian Kennedy otworzyli Szpital Oasis.
2 Współczesność
Według rankingu Światowej Organizacji Zdrowia system opieki zdrowotnej w ZEA plasuje się na 27 pozycji wśród wszystkich państw na świecie.
W ZEA służba zdrowia jest dobrze rozwinięta i ma zaawansowaną infrastrukturę wyposażonych szpitali, klinik i specjalistycznych ośrodków podstawowej opieki zdrowotnej. Działa tu teraz ponad 70 szpitali publicznych i prywatnych, ponad 150 ośrodków opieki zdrowotnej oraz klinik, a w1970 r. było ich tylko siedem. Obywatele ZEA są objęci bezpłatnym systemem ubezpieczeń zdrowotnych, a zakłady pracy są zobowiązane do zapewnienia ubezpieczenia zdrowotnego dla wszystkich pracowników i członków ich rodzin.
Kliniki i szpitale współpracują z najlepszymi ośrodkami medycznymi na świecie, jak: Cleveland Clinic w Ohio, Johns Hopkins Medicine, szwajcarski Medgate Holding AG. Powstało Dubai Healthcare City, oferujące kompleksowe leczenie w zaawansowanym międzynarodowym standardzie dla turystyki medycznej.
Choroby układu krążenia są główną przyczyną śmiertelności w ZEA, stanowiącą 28% wszystkich zgonów, a inne główne przyczyny to wypadki samochodowe, nowotwory i wady wrodzone. W1985 r. ZEA ustanowił krajowy program zapobiegania rozprzestrzeniania się AIDS i kontroluje wszystkich potencjalnych pracowników. Przed otrzymaniem wizy pracowniczej każdy musi przejść przez badania wykrywające AIDS i gruźlicę.
Obecnie opieka przed- i poporodowa należy do najbardziej rozwiniętych wśród wszystkich państw na świecie.
W ZEA powstają uniwesytety medyczne oraz szkoły pielęgniarskie.
3 Turystyka medyczna.
W Dubaju można skorzystać z usług medycznych w 26 szpitalach prywatnych i państwowych, które posiadają oddziały wszystkich specjalizacji lekarskich. Turyści — pacjenci mają do dyspozycji pierwszy na świecie kompleksowy elektroniczny portal turystyki medycznej, Dubaj Health Experience, który informuje o wszystkich usługach zdrowotnych i ich procedurach, podróży i wizach. Oferuje zniżki na hotele, na ubezpieczenia i bilety lotnicze oraz asystę na miejscu. Największym zainteresowaniem cieszą się specjalizacje leczące osteoporozę, niepłodność, choroby dermatologiczne oraz chirurgia plastyczna, która jest jedną z najbardziej dochodowych w tym emiracie.
Dubaj ogłosił, że planuje przyciągnąć 500.000 turystów medycznych rocznie i zwiększyć swoją gospodarkę nawet o AED 2.6 mld w ciągu najbliższych pięciu lat.

http://dxh.ae/
4 Chirurgia plastyczna
Arabskie Stowarzyszenie Chirurgii Plastycznej zwiększyło się trzykrotnie w ciągu ostatnich 10 lat. Według raportu Dubai Health Authority z 2015 roku wynika, że miasto obecnie ma najwyższy stosunek chirurgów plastycznych na jeden milion mieszkańców na świecie. W 2005 roku na każdy milion mieszkańców przypadało 10 chirurgów plastycznych, a teraz 50-ciu.
Dr Abdulbaqi Alkhatib, konsultant chirurgii plastycznej i szef oddziału chirurgii plastycznej w Szpitalu Burjeel w Abu Zabi, mówi, że te zabiegi są szczególnie popularne wśród młodzieży.
Emiratczycy stanowią blisko 50% wszystkich pacjentów. Wśród nich jest 80% kobiet i 20% mężczyzn, wśród których staje się mocno popularny przeszczep włosów na brodzie. Korzystają oni też z botoksu, leczenia laserem blizn po trądziku i usuwanie innych blizn. Poddają się zabiegom na twarz w celu zmniejszenia objawów starzenia się skóry.
Przeprowadzono sondaż wśród Emiratek w wieku od 17 do 35 lat i okazało się, że połowa z nich nie jest zadowolona z ich ciał, a 51,2 proc pójdzie pod nóż w dążeniu do doskonałości.
Poprzez to badanie sprawdzono też, jaką rolę odgrywa religia w ich negatywnych postawach wobec jedzenia i samooceny ciał. Kobiety bardziej religijne nie mają obniżonej samooceny i nie chcą ingerować w to, jak ich Allah stworzył.