Kostaryka piękna, zielona i okrutnie droga dla złaknionych Natury > KOSTARYKA

Deszcz nie dawał nam się we znaki bardzo, dopiero od połowy podróży trochę pomieszał w odpoczynku nad Pacyfikiem, trochę zmoczył na Karaibach. To niewiarygodne, że rano można być nad Oceanem Spokojnym, a już wieczorem na gorących i wilgotnych Karaibach! Mieszkając w Kostaryce starzejemy się wolniej, nasza skóra ma zapewnioną dużą dawkę nawilżenia 😊
Podróżować po Kostaryce najlepiej samochodem, mimo iż kraj nie jest duży. Jednakże drogi w dużej mierze idą po górskich wzniesieniach, są w kiepskim stanie. W 2016r przewodnik książkowy podawał, że budowana jest 4-pasmówka na Karaiby… Jechałyśmy tą drogą (2022), po jednym pasie w każdą stronę, z prędkością 40 km/godz , ograniczone żółtą linią ciągłą. Co ona oznacza, przekonały się nasze portfele. Policja wyłapuje turystów (lokalsów puszcza) i proponuje kwotę w twardej walucie, pokazując przepis mówiący o 700 $ kary za przekraczanie tej linii.
Nasze zwiedzanie zaczęłyśmy od Corcovado – najdalej na południe wysunięta cześć Kostaryki – Półwysep Osa. Mało kto słyszał, a jeśli tak, to marzył by tu przyjechać. Dżungla na tysiącach hektarach, pierwotne lasy i ostoja zwierzyny, z jaguarami i ocelotami, wyjcami, tapirami, aguti i coati, leniwcami, tukanami i innym ptactwem i mnóstwem węży. Wejść tu można tylko i wyłącznie z przewodnikiem. Dostać się można od morza – najkrótsza droga do stacji Sirena lub dużo dłuższa od Puerto Jimenez. W stacji można nocować, ale trzeba mieć bardzo zasobny portfel. Podobno niezapomniane wrażenia. My poprzestałyśmy na wykupieniu standardowej półdniowej wycieczki – to również duży koszt, ponad 100$. Wycieczki na Corcovado sprzedają agencje, można próbować z nimi negocjować. Agencji jest dużo. Nasza wycieczka zaczynała się o siódmej rano rejsem dużą łodzią motorową w okolice Sireny i tam, po sprawdzeniu naszych plecaków pod kątem butelek plastikowych i jedzenia, rozpoczęliśmy wędrówkę z przewodnikiem wyposażonym w lunetę. Trwała ona ok. 4 godziny, z krótką przerwą w stacji.
Nie trzeba mieć hektolitrów picia, w czasie przerwy można uzupełnić butelki. Nie trzeba mieć worów nieprzemakalnych, kaloszy, czy innych takich rzeczy, o których wspominają wszyscy na swoich blogach. Wystarczą sandały, których nam nie żal (chodzi się trochę po błocie, po wodzie), najlepiej mieć pelerynę, a pod nią plecak. Trzeba popryskać się przeciwko komarom, ale mrówki i tak nas pogryzą. Przewodnicy wiedzą, gdzie wypatrywać zwierząt, ptaków, mają dużą wiedzę o dżungli i żyjącej w niej florze i faunie.
Uważam, że najlepszym miejscem na Osie jest Drake Bay – mała wioska, skąd wypływają łodzie do Sireny. Warto poszukać noclegów trochę dalej od niej, gdzieś w dżungli, w bungalowach – niesamowite przeżycie! W okolicy można zwiedzić plaże, idąc na południe półwyspu, wodospady, można wyprawić się na oglądanie wielorybów oraz snorkowanie. Ale to wszystko kosztuje niemałe kwoty. Czy Kostaryka jest drogim kierunkiem do zwiedzania? Bardzo, szczególnie jeszcze jeśli chcemy zobaczyć piękne parki z płatnym wejściem. Choć wstęp do nich dla lokalsów jest dużo tańszy, to i tak życie codzienne dla nich jest bardzo drogie, i wielu z nich żyje dość biednie.
Kostaryka w porze deszczowej jest również dobra do zwiedzania i trochę tańsza. Na Karaibach nie ma rozróżnienia pór, tam zawsze jest i słońce i deszcz o każdej porze roku.
Corcovado można zwiedzać również z drugiej strony, od Puerto Jimenez – np. z Dos Brazos lub Matapalo. Nie polecamy spać w samym Puerto Jimenez, nieciekawe miasteczko, ale tu zobaczyliśmy ogromne kolorowe papugi siedzące na 1 z drzew na ulicy. Polecamy dojechać do plaż w Matapalo, na sam koniec Półwyspu Osa (droga wyboista, dziurawa, po zlewie głębokie kałuże), zalecany jest samochód 4x4. Plaże są piękne, czyste, ale fale wysokie, dlatego jest to mekka dla surferów, głównie Amerykanów. Mając trochę wolnego czasu promem można dopłynąć do Golfito i tu zwiedzić mały park Silvestre (11$) lub bezpłatnie wejść na Mirador las Torres.
Z Osy pojechałyśmy do Manuel Antonio – trzeba pamiętać, że park ten jest zamknięty we wtorki, a bilety kupuje się tylko przez internet. Po drodze do Manuel, w okolicy Palmar Norte można odwiedzić miejsce archeologiczne z charakterystycznymi kulami kamiennymi, których celem było podniesienie prestiżu domostwa - Sitio Arqueológico Batambal. Jest ono na wolnym powietrzu, weszłyśmy bezpłatnie, przeciskając się przez luke między płotem a bramą. Ale za zgodą mieszkającego obok młodego człowieka.
Jadąc dalej mija się Park Marino Ballena z Uvitą i „wielorybim ogonem”, który można zobaczyć tylko dronem, wtedy robi wrażenie. Wejście na plaże oczywiście płatne, ale my chciałyśmy wejść na chwilę, więc nas wpuszczono za darmo. Jak ktoś chce odpocząć, to z pewnością jest to dobre miejsce. Ale my pędziłyśmy dalej za przygodą i kolejnymi parkami, leniwcami, tukanami, no i żabami! Przecudne są żabki w Kostaryce! Ganiałam za nimi w każdym miejscu, gdzie tylko można było je zobaczyć. Żaby od strony Pacyfiku są trójkolorowe, a po stronie karaibskiej mogą mieć aż 6 kolorów – taki żart i cud natury.