Monte Cassino > WłOCHY

Gdy w 525 roku dotarł tu św. Benedykt z Nursii, poczuł wewnętrzny przymus, aby tu właśnie wybudować klasztor. Tu powstała reguła zakonu Benedyktynów. Także tutaj dokonał swojego żywota św. Benedykt i również św. Scholastyka- siostra św. Benedykta. Niedługo potem Longobardowie splądrowali klasztor i obrócili go w ruinę. W VIII wieku wrócili tam Benedyktyni, a wiek później zniszczyli go Saraceni. W X wieku nastąpiła odnowa klasztoru. Jego opat- Dezyderiusz- został wybrany na papieża, przyjął imię Wiktora III i przez rok rezydował w opactwie. Następni papieże także dbali o to miejsce. W XIV wieku nawiedziło je trzęsienie ziemi, ale mimo to trwało. W 1944 roku zostało doszczętnie zniszczone przez działania wojenne, ale i z tego upadku zdołało się podźwignąć.
Jak Feniks z popiołów odradzało się to miejsce. Czy jest znakiem Europy, która się tam odradza. To przecież we wczesnym średniowieczu Benedyktyni nieśli wiarę Chrześcijańską i cywilizację Rzymską na krańce kontynentu.
Wybierałem się tam niechętnie, patrząc, że w drodze musimy nadrobić tak wiele kilometrów w drodze z Rzymu do Asyżu. Jednak to co zobaczyłem przerosły moje oczekiwania. Już sam wjazd na górę był imponujący. Wizyta w klasztorze, kościele i kaplicy pozwoliły zrozumieć jego logikę i miejsce w historii cywilizacji.
Można powiedzieć, że wjechałem tam inny i wracałem już z innych pojmowaniem świata.
A osoby Benedykta i Scholastyki były tym impulsem budowania współczesnej Europy i świata.
Warto czasem nie mieć racji, warto być tam, gdzie się nie chce, by odkryć coś, co na zawsze pozostanie skarbem.