Zastępy skalnych żołnierzy w Bryce Canyon > USA

Park narodowy Bryce Canyon, Utah, Kamienna armia, USA

To jeden z najbardziej widowiskowych parków narodowych na Zachodzie Ameryki. Zachwyca nie tylko kształtem skał, ale także różnorodnością kolorów. Całość - nie spiesząc się - można obejść w 4 godziny*.

Stajemy na rozległym parkingu, zabieramy zapasy na kilka godzin i podchodzimy do brzegu kanionu. Zatyka nam dech w piersiach - z 2 powodów:
• niesamowitych widoków aż po horyzont
• bardzo silnie wiejącego wiatru, który każe nam nawet założyć kaptury na głowy.

Park narodowy Bryce Canyon, Utah, Skalni żołnierze aż po horyzont, USA

Przed nami kilka godzin marszu jedną trasą, ale w dwóch kierunkach do wyboru. My skręcamy w prawo. Można też pójść w lewo (cała trasa zatacza koło), ale przestrzeżono nas, że jest tam bardzo strome zejście. Idziemy gęsiego w dół ze skalną ścianą po jednej stronie, a sporą przepaścią z drugiej. Droga wije się zakrętasami, aż dochodzi do miejsca, gdzie przemienia się w mocno skręconego węża. Drepczemy wolniutko omijając służby porządkowe, które cały czas odgarniają zsypujące się z góry kamienie.

Park narodowy Bryce Canyon, Utah, I gęsiego w dół, USA

Dalej droga się wypłaszcza, a my mijamy coraz więcej drzew. Wszystkie są albo całkiem uschnięte, albo osmolone z dołu. Dochodzimy do wniosku, że musiał tędy przejść rozległy pożar. Niespodziewanie dużo drzew jednak przetrwało: na czarnych pniach wciąż tkwiły zielone korony.

Park narodowy Bryce Canyon, Utah, Tyle ze mnie zostało po pożarze, USA

Park narodowy Bryce Canyon, Utah, Ale mnie poskręcało!, USA

Docieramy do dna kanionu. Na rozległych skalnych przestrzeniach tu i ówdzie pojawiają się samotne strzeliste skały lub ich grupy. Krajobraz przywodzi na myśl filmy z Indiana Jonesem. Pstrykamy zdjęcia, a ja próbuję niektórym skałom nadawać nazwy: wielbłąd, oczy, młot, świeca.

Park narodowy Bryce Canyon, Utah, Za chwilę wjedzie tu Indiana Jones!, USA

Droga zaczyna piąć się w górę. Przechodzimy przez skalną bramę i docieramy do najbardziej znanej formacji kanionu Bryce - Młotu Thora. Nie robi ona jednak na mnie wielkiego wrażenia. Więcej zadumy wywołują połacie powykręcanych, jakby umierających drzew.

Park narodowy Bryce Canyon, Utah, Oj, ciężko nam - ale trwamy!, USA

Robi się naprawdę stromo. Dostajemy zadyszki (oj, mieli rację ci, co nas ostrzegali). Dla złapania tchu rozglądamy się dookoła obserwując ponownie wyłaniające się skalne zastępy wojsk: poszczególne regimenty różnią się kolorem (mundurów), kształtem (uzbrojenia) i liczebnością. Prawdziwa kamienna armia!

Park narodowy Bryce Canyon, Utah, Skały i skały, aż po horyzont, USA

I jesteśmy w powrotem w punkcie wyjścia. Znowu zaczyna sztormowo wiać (aż strach podejść do krawędzi z obawy, że nas zdmuchnie - w typowy dla siebie sposób Amerykanie prawie w ogóle nie stosują barierek wokół przepaści). Jest kilka godzin później, więc zmienił się kąt padania światła. Bezkresne skały przybierają teraz nowe, zachwycające kolory.

O kanionach Zion, Red (Czerwonym) i Grand (Wielkim) możecie poczytać na moim blogu: awawdrodze.wordpress.com. Serdecznie zapraszam.


* Podczas naszych odwiedzin jedna z tras była zamknięta.