Artyku y i relacje z podr y Globtroter w
INDIE – TU NIE MA DUCHÓW, SĄ TYLKO KAMELEONY. > INDIE
Anie89
relacje z podróży
Zapada noc. Z minuty na minutę robi się ciemniej. Niebo jeszcze tak niedawno w ognistych barwach, przygotowało Słońce do snu, a samo przyodziało odcień purpury. Zapakowani w minibusa jedziemy przez gęstwinę ciemnej dżungli. Ani jednej latarni, ani jednego odblasku dookoła. Wydaje się, że podążamy za gwiazdą, jedyną właścicielką nieba. Tylko ona oświetla nam drogę. Nagle świst… gwizd… hamowanie… i… cisza… Wszyscy zamierają w bezruchu. – YYY? Co to, co to? – Panika. Podejrzliwie patrzymy na siebie. Dopiero teraz odzyskuję trzeźwość umysłu. Prawdopodobnie to zając, na szczęście uniknął zderzenia z naszym wozem. W ten oto sposób wrota na teren puszczy, królestwa dzikich, krwiożerczych zwierząt zostały dla nas otwarte. Teraz liczy się tylko przetrwanie.
Około godziny 22.00 dotarliśmy do naszych domków noclegowych gdzieś pośrodku dżungli w miasteczku Madai. Zmęczona dniem pełen wrażeń i 3 – godzinną jazdą z miasta Bhopal, wędruję do mojej części domku. Wchodzę i słyszę podejrzliwe szmery, intensywnie wydobywające się zza kotary, ale nie śmię stwierdzić co produkuje owe odgłosy. Na ratunek przybiega pan z obsługi. Odsłania jedną kotarę i... nic. Drugą i .... okazuje się, że to miejsce ma już swojego lokatora, którego nie obejmują żadne rezerwacje. To TYLKO słodki kameleon co zmienia kolory. No tak, w końcu to Satpura Jungle Retreat, a nie jakiś hotel 5cio gwiazdkowy z basenem na Hawajach. Tu nie ma duchów, tu są kameleony. W ten oto sposób, odcięci od świata, ciepłej wody, cywilizacji, na odludziu, w towarzystwie dzikich zwierząt musimy przetrwać tę noc.
Następnego dnia, żądna przygód, zwarta i gotowa wstaję o świcie z aparatem w ręku, by uchwycić pierwsze promyki wschodzącego słońca. Staję nad brzegiem rozległej rzeki Denwy i wszystkimi moimi zmysłami chłonę owe piękno natury. Wzrokiem pożeram żarzący się wschód słońca, uszami nasłuchuje szumu wody i odgłosów schowanych zwierząt, opuszkami palców analizuję delikatnie temperaturę wody i w końcu za pomocą węchu czuję tę świeżość, czuję zapach natury, tę charakterystyczną woń wydobywającą się z kwitnących wkoło roślin, przemieszaną z delikatną bryzą. W takiej atmosferze zastanawiam się, co przyniesie mi kolejny dzień na terytorium indyjskiego regionu Madhya Pradesh.
Najpierw czeka mnie krótki rejs na drugi brzeg rzeki Denwy, a potem zdobycie Parku Narodowego Satpura. Nie ma nic bardziej orzeźwiającego niż podróż łodzią o 7 rano. To właśnie o tej porze najlepiej jest się wybrać do safari, aby zobaczyć jak najwięcej gatunków zwierząt.
Jesteśmy już na pokładzie. Lekki, przyjemny wiatr smaga nasze twarze. Płyniemy w stronę słońca, które oślepia nas swoim blaskiem. W ciągu zaledwie kilku minut dobijamy brzegu, gdzie zamieniamy łódź na jeepa i wyruszamy w nieznany świat parku Satpura, by poobserwować najrzadsze gatunki roślin i zwierząt.
Ruszamy po polnej drodze pełnej ostrych zakrętów, większych i mniejszych pagórków. Wtem nasz przewodnik nakazał kierowcy zatrzymać się, a następnie wskazał palcem na prerię oddaloną o kilka metrów, gdzie pomiędzy trawami kryły się małpy. A po drugiej stronie? To wielkie stado buszujących w trawie antylop.
Jedziemy dalej. Napawam się widokiem tego, co stworzyła Matka Natura. Żadnej ingerencji człowieka, żadnych śmieci, żadnych zanieczyszczeń ani odpadów, po prostu dziewicza natura – jakże inny świat w porównaniu z tym, w którym przypadło mi żyć na co dzień. Tutaj otacza nas tylko liściasty las, gdzie przeważającym gatunkiem drzewa jest dąb indyjski. Innym drzewem typowym dla tego miejsca jest damarzyk mocny, to z jego żywicy produkuje się kadzidło używane podczas obrzędów hinduistycznych. No i oczywiście olbrzymie drzewa bambusowe są tu powszechne.
Nasz samochód terenowy wije się mozolnie po błotnistej drożynie. Naszym oczom po lewej stronie, między drzewami ukazuje się zbiornik wodny, życiodajna woda dla tutejszych mieszkańców, a w oddali niewyraźna, ciemna kropka. To niedźwiedź, który wybrał się na przechadzkę brzegiem jeziora. W ciszy, w oddali obserwujemy leniwe jego ruchy. Idzie, charakterystycznie stąpa, podnosi to jedną łapę, to drugą, nie przejmując się, że go obserwujemy. Syndrom gwiazdy? Ten misio przypomina mi Baloo z Księgi dżungli, mojej ukochanej bajki z dzieciństwa. Kto wie, być może gdzieś za drzewami, w ukryciu czai się jego przyjaciel Mowgli próbując upolować dzikiego zająca.
Znów przyspieszamy. Robi się zimno, dlatego dobrze jest mieć ze sobą coś na długi rękaw – mimo iż temperatura sięga 30 stopni, to w lesie się tego nie odczuwa. Ledwo zdążyłam się ubrać, a już w oddali następna zwierzyna wielkich gabarytów o brunatnym ciele z solidnie przytwierdzonymi rogami. To bawół indyjski, którego zastaliśmy w porze śniadaniowej, pożerającego liście z drzew.
Swoją drogą, jak to jest, że takie ogromne, ważące co najmniej 500 – 600 kg zwierzę potrafi nasycić się tylko i wyłącznie samymi liśćmi? Wtem nasz przewodnik chwyta liścia i pokazuje nam jego teksturę. Liść, pomimo zgnieceń nie zostaje uszkodzony, ciężko go rozerwać. To liść z drzewa zatwar (sterculia urens). Drzewo to jest używane do wytworzenia wszelkiego rodzaju gum, poza tym w przemyśle kosmetycznym stosuje się je do wytworzenia lakierów do włosów, występuje również w kremach, a w przemyśle spożywczym jako zagęstnik do sosów, kremów i jogurtów.
Zbliżamy się do kresu naszej wędrówki. Opuszczamy las, przed nami trawiasta łąka, widok na słońce i pierwsze domki. Po prawej stronie z oddali żegnają nas jelonki wymalowane w białe prążki. Szkoda, że nie mam przy sobie lornetki, wzdycham. Jeżeli kiedykolwiek tu wrócę, to nie zapomnę o tym gadżecie. Świat zwierząt jest fascynujący, a obserwowanie ich może naprawdę przysporzyć wielkiej frajdy.
Następnego dnia, żądna przygód, zwarta i gotowa wstaję o świcie z aparatem w ręku, by uchwycić pierwsze promyki wschodzącego słońca. Staję nad brzegiem rozległej rzeki Denwy i wszystkimi moimi zmysłami chłonę owe piękno natury. Wzrokiem pożeram żarzący się wschód słońca, uszami nasłuchuje szumu wody i odgłosów schowanych zwierząt, opuszkami palców analizuję delikatnie temperaturę wody i w końcu za pomocą węchu czuję tę świeżość, czuję zapach natury, tę charakterystyczną woń wydobywającą się z kwitnących wkoło roślin, przemieszaną z delikatną bryzą. W takiej atmosferze zastanawiam się, co przyniesie mi kolejny dzień na terytorium indyjskiego regionu Madhya Pradesh.
Satpura, Madhya Pradesh, Wschód słońca, INDIE
Najpierw czeka mnie krótki rejs na drugi brzeg rzeki Denwy, a potem zdobycie Parku Narodowego Satpura. Nie ma nic bardziej orzeźwiającego niż podróż łodzią o 7 rano. To właśnie o tej porze najlepiej jest się wybrać do safari, aby zobaczyć jak najwięcej gatunków zwierząt.
Jesteśmy już na pokładzie. Lekki, przyjemny wiatr smaga nasze twarze. Płyniemy w stronę słońca, które oślepia nas swoim blaskiem. W ciągu zaledwie kilku minut dobijamy brzegu, gdzie zamieniamy łódź na jeepa i wyruszamy w nieznany świat parku Satpura, by poobserwować najrzadsze gatunki roślin i zwierząt.
Satpura, Madhya Pradesh, Wejście do Narodowego Parku Satpura , INDIE
Satpura, Madhya Pradesh, jeep w oddali , INDIE
Ruszamy po polnej drodze pełnej ostrych zakrętów, większych i mniejszych pagórków. Wtem nasz przewodnik nakazał kierowcy zatrzymać się, a następnie wskazał palcem na prerię oddaloną o kilka metrów, gdzie pomiędzy trawami kryły się małpy. A po drugiej stronie? To wielkie stado buszujących w trawie antylop.
Satpura, Madhya Pradesh, Małpa, INDIE
Jedziemy dalej. Napawam się widokiem tego, co stworzyła Matka Natura. Żadnej ingerencji człowieka, żadnych śmieci, żadnych zanieczyszczeń ani odpadów, po prostu dziewicza natura – jakże inny świat w porównaniu z tym, w którym przypadło mi żyć na co dzień. Tutaj otacza nas tylko liściasty las, gdzie przeważającym gatunkiem drzewa jest dąb indyjski. Innym drzewem typowym dla tego miejsca jest damarzyk mocny, to z jego żywicy produkuje się kadzidło używane podczas obrzędów hinduistycznych. No i oczywiście olbrzymie drzewa bambusowe są tu powszechne.
Satpura, Madhya Pradesh, Roślinność, INDIE
Nasz samochód terenowy wije się mozolnie po błotnistej drożynie. Naszym oczom po lewej stronie, między drzewami ukazuje się zbiornik wodny, życiodajna woda dla tutejszych mieszkańców, a w oddali niewyraźna, ciemna kropka. To niedźwiedź, który wybrał się na przechadzkę brzegiem jeziora. W ciszy, w oddali obserwujemy leniwe jego ruchy. Idzie, charakterystycznie stąpa, podnosi to jedną łapę, to drugą, nie przejmując się, że go obserwujemy. Syndrom gwiazdy? Ten misio przypomina mi Baloo z Księgi dżungli, mojej ukochanej bajki z dzieciństwa. Kto wie, być może gdzieś za drzewami, w ukryciu czai się jego przyjaciel Mowgli próbując upolować dzikiego zająca.
Satpura, Madhya Pradesh, Niedźwiedź brunatny, INDIE
Znów przyspieszamy. Robi się zimno, dlatego dobrze jest mieć ze sobą coś na długi rękaw – mimo iż temperatura sięga 30 stopni, to w lesie się tego nie odczuwa. Ledwo zdążyłam się ubrać, a już w oddali następna zwierzyna wielkich gabarytów o brunatnym ciele z solidnie przytwierdzonymi rogami. To bawół indyjski, którego zastaliśmy w porze śniadaniowej, pożerającego liście z drzew.
Satpura, Madhya Pradesh, Jedzący buffalo , INDIE
Swoją drogą, jak to jest, że takie ogromne, ważące co najmniej 500 – 600 kg zwierzę potrafi nasycić się tylko i wyłącznie samymi liśćmi? Wtem nasz przewodnik chwyta liścia i pokazuje nam jego teksturę. Liść, pomimo zgnieceń nie zostaje uszkodzony, ciężko go rozerwać. To liść z drzewa zatwar (sterculia urens). Drzewo to jest używane do wytworzenia wszelkiego rodzaju gum, poza tym w przemyśle kosmetycznym stosuje się je do wytworzenia lakierów do włosów, występuje również w kremach, a w przemyśle spożywczym jako zagęstnik do sosów, kremów i jogurtów.
Satpura, Madhya Pradesh, Liść z drzewa zatwar (sterculia urens), INDIE
Zbliżamy się do kresu naszej wędrówki. Opuszczamy las, przed nami trawiasta łąka, widok na słońce i pierwsze domki. Po prawej stronie z oddali żegnają nas jelonki wymalowane w białe prążki. Szkoda, że nie mam przy sobie lornetki, wzdycham. Jeżeli kiedykolwiek tu wrócę, to nie zapomnę o tym gadżecie. Świat zwierząt jest fascynujący, a obserwowanie ich może naprawdę przysporzyć wielkiej frajdy.
Satpura, Madhya Pradesh, Dach, INDIE
Satpura, Madhya Pradesh, zwierzęta - safari, INDIE
Podczas gdy czekamy na łódź, by przetransportować się do naszych domków podbiegają do nas chłopcy, uprzejmie pytają się o przeprowadzenie ankiety. Na pytanie, czy wrócę tu jeszcze odpowiadam, że muszę, bo nie spotkałam na swej drodze tygrysa.
text + pics Anna Zaryczańska
text + pics Anna Zaryczańska
Zdj cia
Dodane komentarze
brak komentarzy
Przydatne adresy
Brak adres w do wy wietlenia.
Inne materia y
Dział Artykuły
Dział Artykuły powstał w celu umożliwienia zarejestrowanym użytkownikom serwisu globtroter.pl publikowania swoich relacji z podróży i pomocy innym podróżnikom w planowaniu wyjazdów.
Uwaga:
za każde dodany artykuł otrzymujesz punkty - przeczytaj o tym.
