Zjednoczone Emiraty Arabskie. Tego w przewodnikach nie ma. Dubaj – dzielnica Sonapur. > ZJEDNOCZONE EMIRATY ARABSKIE

Największa gęstość zaludnienia w Dubaju jest w dzielnicy Muhaisnah wciśniętej pomiędzy Emirates Road i Al Rashidiya Road. Mieszkają tam robotnicy z Indii, Bangladeszu, Pakistanu pracujący przy budowach tego miasta. Nazywają to miejsce Sonapur, czyli ziemia złota w Indiach, bo pomimo że ich zarobki w Dubaju są najniższe, a praca fizyczna najcięższa, to są w stanie utrzymać za zarobione pieniądze całe rodziny w swoich krajach. To obszar, gdzie nie spotkamy kobiet i dzieci, a jedynie mężczyzn w różnym wieku. Są tacy, którzy mają i dwudziestoletni staż pracy, a na trzymiesięczny urlop wyjeżdżają raz na dwa czy trzy lata. Młodzi pracownicy podczas takiego wypoczynku żenią się w swoim kraju i najczęściej widzą swoje pierwsze dziecko, gdy ma ono dwa lata. Jednak wielu chce tu pracować jak najdłużej, bo gdy wracają do siebie, to bardzo trudno jest im znaleźć stałą pracę.
Parę razy opinia publiczna w Emiratach oburzała się po obejrzeniu filmików na YouTube poruszających kwestie zatrzymywania paszportów tym ludziom przez pracodawcę oraz warunków mieszkaniowych. Tutejsze prawo zabrania przetrzymywania dokumentów identyfikacyjnych, ale w wielu kontraktach, jakie oni podpisują, znajduje się adnotacja o możliwości przechowywania w sejfie firmy ich dokumentów. Zgadzają się na to dla bezpieczeństwa, gdyż rotacja ludzi, z jakimi mieszkają, jest bardzo duża. Sami nie mają możliwości zadbania o najważniejszy dokument, który może zostać skradziony czy zniszczony podczas ich wielogodzinnej pracy. Gdyby tu chodziło o ucieczkę z tego kraju, to i paszport by nie pomógł, gdyż przy odprawie paszportowej sponsor zawsze dostaje SMA-a, że dana osoba właśnie przekroczyła granicę. A jeśli jest to nielegalne, to zanim robotnik wsiądzie do samolotu, już służby graniczne zareagują doprowadzeniem uciekiniera.
W dzielnicy tej znajdują się restauracje z typowymi indyjskimi potrawami, za które płaci się od 3 do 7 dirham. Są sklepy i pralnie. Pracownicy mieszkają, a właściwie śpią, w małych kilkuosobowych pokojach zawieszonych suszącymi się ubraniami. W wolnym czasie grają w krykieta, wychodzą do miasta lub rozwijają swoje pasje, jak na przykład reżyserię. Salim Rahman i Harshan Andrappalli w marcu 2016 r. wygrali konkurs na krótkometrażowy film na Międzynarodowym Festiwalu Filmów organizowanym w Szardży (Sharjah International Film Festival). Tytuł ich filmu to „Obsesja” i można go obejrzeć na YouTube.com. Wtedy każdy oceni warunki, w jakich oni mieszkają, a końcowe napisy opisują ich myśli: „Poprzez ogromną przestrzeń pustyni jedzie pojazd emigrantów wypełniony oceanem niezliczonych nieszczęść bez końca” (tłumaczenie własne).