Jak skutecznie zdobyć Kilimandżaro? > TANZANIA

Trening tlenowy (aerobowy), czyli co dokładnie?

Wszystkie ćwiczenia wykonywane przez dłuższy czas w zakresie 55-85% naszego tętna maksymalnego należą do grupy ćwiczeń tlenowych. Prowadzą one bowiem do zwiększenia wymiany tlenowej w organizmie, pobudzają krążenie oraz poprawiają wentylację płuc. Dodatkowo powodują, że nasze mięśnie otrzymują maksymalną ilość tlenu. Tego rodzaju trening powinien trwać powyżej 45 min. Najpopularniejszym treningiem tlenowym jest bieganie, oprócz tego jazda na rowerze czy pływanie.

, Kilimandżaro, W drodze do Barafu Camp, TANZANIA

Najistotniejsza jest regularność treningów. Lepiej bowiem ćwiczyć częściej, mniej intensywnie, ale regularnie. Idealna częstotliwość to 3-4 treningi w tygodniu. Oprócz tego powinniśmy przeznaczyć jeden dzień na relaks i odpoczynek. Warto wówczas pójść na saunę, masaż bądź intensywnie się porozciągać.

Przed zdobyciem Kilimandżaro można również trenować na siłowni, aby wspomóc siłę mięśni i wytrzymałość. Warto jednak traktować to tylko jako dodatek i urozmaicenie, a nie podstawy trening. Nasz podstawowy trening powinien być zbudowany głównie z ćwiczeń tlenowych. To one
przygotują nas skutecznie na wspinaczkę na Kilimandżaro.

, Kilimandżaro, Szczyt Uhuru Peak, TANZANIA

Pole Pole znaczy powoli powoli

Zwraca uwagę fakt, że szczyt Kilimandżaro zdobywa się stosunkowo szybko. Większa część wypraw osiąga Uhuru Peak 5895 m piątego dnia trekkingu. Pomimo niewielkich trudności technicznych mało jest gór na świecie, gdzie niemal 6000 m osiąga się w tak krótkim czasie. Nawet na prawie siedmiotysięcznej Aconcagui 6000 m, najwyższej w Ameryce Południowej, 6000 m przy sprawnym prowadzeniu akcji górskiej wypracowuje się 7 dnia. Jaka jest więc tajemnica wysokiej skuteczności wejść na Kilimandżaro? Tempo podchodzenia, a w zasadzie ekstremalnie wolne tempo podchodzenia. Nie bez powodu wszechobecne są kapelusze ‘POLE POLE KILIMANJARO’. Taktyka jest taka, by nasz organizm mógł aklimatyzować się znacznym stopniu już podczas podchodzenia, by miał czas na adaptację do stopniowo zmieniającego się ciśnienia powietrza. Sprzyjają temu również uwarunkowania samej góry. Nie występują tam bowiem, żadne zagrożenia obiektywne wymuszające walkę z czasem tak jak ma to miejsce w górach typu alpejskiego - lawiny, spadające kamienie czy otwierające się wraz ze wzrostem temperatury w ciągu dnia szczeliny lodowcowe. Można by rzec, że Kilimandżaro to w sumie bardzo bezpieczna góra, której jedyną trudnością jest walka zdobywcy z własnymi słabościami fizycznymi.

, Kilimandżaro, Trasa Machame Route, TANZANIA

Tajemnice choroby wysokościowej

Tak naprawdę w zdobyciu Kilimandżaro może nam przeszkodzić jedynie choroba wysokościowa, zwana również wysokogórską. Przychodzi ona niespodziewanie i może dotknąć każdego, bez względu na sprawność fizyczną i nastawienie psychiczne. Wszystko zależy bowiem od naszego organizmu i indywidualnych predyspozycji.

Z chorobą wysokogórską mamy do czynienia w momencie, gdy nasz organizm nie potrafi sobie poradzić z małą ilością tlenu. Wraz ze wzrostem wysokości spada ciśnienie tlenu w powietrzu atmosferycznym. W efekcie ciężko nam się oddycha, gdyż mniej tlenu dostaje się do naszego organizmu. Aby utrzymać równowagę, w organizmie zachodzi szereg reakcji krążeniowo-oddechowych, nasze serce i płuca zaczynają pracować bardzo intensywnie.

Same objawy choroby pojawiają się stopniowo, należą do nich min.: bóle głowy, nudności, niewydolność oddechowa, bezsenność, zaburzenia równowagi, brak apetytu, problemy z wypróżnianiem. Choroba wysokościowa nie zagraża życiu. Należy jednak pamiętać, że lekceważona niewydolność oddechowa może doprowadzić do obrzęku płuc i mózgu, czyli śmiertelnego niebezpieczeństwa.

---, ---, Kilimandżaro, TANZANIA

5 etapów choroby wysokogórskiej, czyli jak ją rozpoznać?

1 ETAP - czujemy się osłabieni, możemy mieć lekkie zawroty głowy lub bóle. Na tym etapie mogą pojawić się również zaburzenia snu, które objawiają się w postaci problemów z zaśnięciem, częstym budzeniem, płytkim snem. Nasz organizm wysyła wówczas sygnał, że nie jest w stanie efektywnie wypocząć.

2 ETAP - po bólach głowy najczęściej mogą pojawić się nudności. Warto wówczas mieć przy sobie cytrynę , która skutecznie je zniweluje.

3 ETAP - na tym etapie choroby pojawiają się już wymioty. Należy wspomóc się farmakologicznie i zażyć odpowiednie lekarstwa, które zmniejszą dolegliwości.

4 ETAP - pojawiają się zaburzenia równowagi, błędnika oraz nasila się niewydolność oddechowa w postaci: kłopotów z oddychaniem, kaszel, sine wargi, język i paznokcie. W tym wypadku należy jak najszybciej zejść na niższą wysokość, podać butlę z tlenem oraz odpowiednie leki. Choroba ta może mieć gwałtowny przebieg, ale również może rozwijać się kilka dni, dlatego bardzo ważne jest obserwowanie swojego organizmu.

5 ETAP - to obrzęk mózgu, objawami są: bardzo silny ból głowy, zaburzenia widzenia, dezorientacja, obniżona świadomość bądź jej utrata, ciężkie i nieustające wymioty. Należy jak najszybciej zejść na mniejszą wysokość, niezwłocznie podać deksametazon oraz tlen z butli.

Należy pamiętać, że wysokość Kilimandżaro jest na tyle ‘szczęśliwa’, że w zasadzie rozwój choroby wysokościowej do etapu 5tego, bezpośrednio zagrażającego życiu, jest możliwy jedynie u osób z ukrytymi wadami zdrowia, które wcześniej w normalnych warunkach pozostawały w ukryciu.

, Kilimandżaro, Barranco Wall, TANZANIA

Czego musisz bezwarunkowo unikać, aby zdobyć Kilimandżaro?
- nieprawidłowej aklimatyzacji - zbyt szybkiego wspinanie się na wysokość
- odwodnienia, niedożywienia
- lekceważenia wczesnych objawów choroby wysokościowej

Jak skutecznie walczyć z chorobą wysokogórską?
- właściwe nawodnienie, przy ataku szczytowym powinno się wypijać około 4l
- prawidłowa aklimatyzacja
- odpowiednie odżywianie zapewniające prawidłową gospodarkę energetyczną
- osoby, które mają problemy z układem krążenia, oddechowym powinny przed wyprawa koniecznie skonsultować się z lekarzem

, Kilimandżaro, W drodze do Barafu Camp, TANZANIA

Viagra ;) - najnowsza pomoc alpinistów
Badania przeprowadzone w 2005 roku pod szczytem Mont Blanc na grupie kolarzy wykazały, że Viagra wspomaga przenoszenie większych ilości tlenu we krwi. Okazało się bowiem, że podczas wysiłku fizycznego powoduje ona rozszerzenie się naczyń krwionośnych w całym organizmie, dzięki czemu krew może płynąć swobodnie zarówno w płucach jaki i mózgu. Viagra nie dopuszcza zatem do rozwinięcia się choroby wysokogórskiej, przez co jest częścią zestawu pierwszej pomocy alpinistów i wspinaczy. Może ona uratować życie w momencie, gdy normalne leczenie obrzęku płuc oraz szybkie zejście jest niemożliwe.




Artyuł został przygotowany przez Agencję Wypraw Górskich 4Challenge