Batumi… ach Batumi! Gruzja cz. 3 > GRUZJA

Do Batumi prowadzi malownicza droga wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego. Delektowałyśmy się widokami pełnymi wolnych zwierząt. Dotarłyśmy na miejsce zanim zdążyłyśmy otworzyć drzwi od marszrutki, a już na nich wisiała chmara taksówkarzy, którzy chcieli nas zawieść wszędzie. Udało nam się wyjść z opresji udając, że nie rozumiemy po rosyjsku i ruszyłyśmy w stronę centrum. Na naszej drodze szybko wyrósł hostel, w którym postanowiłyśmy się zatrzymać. Naszym pierwszym celem było zdobycie jedzenia – wybór padł na adżarskie chaczapuri – podane z jajkiem oraz masłem, do spróbowania tylko tutaj.
Batumi wygląda trochę jak bananowa republika tylko w wydaniu rosyjskiego kurortu z przed lat. Doskonałe miejsce na romantyczny weekend. Musze przyznać, że to miejsce ma coś w sobie. Oni tutaj kochają „misz masz”. Ponownie chaos – stare, nowe, brzydkie i ładne w jednym miejscu. Bardzo przyjemnie można tutaj spędzać czas na spacerach wzdłuż nadmorskiej promenady. W nocy palmy podświetlone są na zielono, zaś w centrum miasta mienią się różnymi kolorami.
W Gruzji wszystko wygląda lepiej nocą.
Nieopodal Batumi, w stronę granicy z Turcją znajduje się Twierdza Gonio. Według relacji ludzi, z którymi rozmawiałyśmy miała być potężną rzymską, bardzo dobrze zachowaną fortecą, z której rozpościera się prześliczny widok na Morze Czarne. Rzeczywiście z zewnątrz wygląda imponująco. Po wejściu do środka okazuje się, że to co zachowało się do dzisiejszych czasów to same mury. Ciekawostką jest fakt, iż prawdopodobnie jest to miejsce pochówku jednego z 12 Apostołów – św. Macieja. Pozostał jeszcze do sprawdzenia widok na Morze Czarne.
Wdrapanie się na mury wysokości około 10 m. dostarcza nie lada emocji (przynajmniej dla mnie). Można spacerować po murach ścieżką szerokości około 40 cm i nie ma tutaj żadnych barierek ani zabezpieczeń. Przesłonięty blokiem widok na Morze Czarne z murów Gonio podziwiasz na własną odpowiedzialność.
Nastał czas na powrót do Batumi. Trzeba było złapać marszrutkę. Nic nie nadjeżdżało tylko małe autobusy, machałyśmy kilkakrotnie i któryś z kolei się zatrzymał. Zapytałyśmy: „Batumi centr?” Panowie odpowiedzieli: „Da” więc zadowolone wsiadłyśmy. Po chwili okazało się że autobus jest pusty – jesteśmy w nim tylko my i dwóch kierowców. Panowie głośno puścili muzykę – niedawny przebój Gangnam style - i śpiewali: „uuu sexy lady”. W tym momencie zorientowałyśmy się, że to nie są Gruzini, ale Turcy. Tak to był pusty turecki autobus – ogarnęło nas przerażenie. W mojej głowie pojawiła się myśl „ przecież ja nie mogę tak skończyć, to niemożliwe” nie wypowiedziałam tego na głos aby nie wprowadzać jeszcze większej paniki. Kuzynka zapytała czy mogłabym wyjąć scyzoryk, tak też uczyniłam chociaż byłam świadoma, że może się na niewiele przydać. Jak tylko zobaczyłam znak, że wjeżdżamy do miasta poprosiłam żeby się zatrzymali. Autobus się zatrzymał a panowie zapraszali nas na obiad. Ze scyzorykiem w ręku zapytałam czy coś płacimy – powiedzieli, że nic i uciekłyśmy szybciej niż potrafimy. Cała przygoda w tej chwili zabawna i pouczająca.
Dzięki temu znalazłyśmy naprawdę super restaurację w Batumi – nad samym morzem, z widokiem na pokaz tańczących fontann oraz pysznym jedzeniem. Nie pamiętam jak się nazywa – ale jest to rybna restauracja – biały domek, obok ukraińskiej.