Artyku y i relacje z podr y Globtroter w
Zjednoczone Emiraty Arabskie. Tego w przewodnikach nie ma. Muzyka. > ZJEDNOCZONE EMIRATY ARABSKIE
mmaJola
relacje z podróży
Jest taki czas, gdy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich muzyka milknie. Wtedy nie odbywają się koncerty, a jedynie słychać nawoływanie do modlitwy. Spokojne intonowanie Koranu. Jest to czas Ramadanu.
Na Półwyspie Arabskim muzyka rozbrzmiewała zawsze. Jej rytm był jak stąpanie wielbłąda, bo przewodnicy karawan wyśpiewywali ją w długim marszu. Przerywały ją jedynie postoje na modlitwę. Śpiewali też rybacy i marynarze.
Arabską muzykę archiwizuje i prowadzi nad nią badania Sharjah Art Foundation.
Popularnym stylem śpiewania w Zatoce Perskiej był bahari (bahr po arabsku to morze). Rozbrzmiewała przy pracy rybaków i marynarzy mieszkających w rejonie obecnego Kuwejtu, Kataru, Bahrajnu, Arabii Saudyjskiej i ZEA. Wraz z odkryciem ropy naftowej ta muzyka zaczęła w naturalny sposób zanikać.
Społeczeństwo śpiewające bahari miało swoje własne tradycje i terminologię, specyficzny sposób życia społecznego. Wszyscy znali się nawzajem, mieli swój własny sposób komunikowania się ze sobą, a ponadto utrzymywali relacje z marynarzami z innych regionów świata.
Śpiew pomagał żeglarzom w zorganizowaniu rytmu pracy i dawał im siłę fizyczną do jej przeprowadzenia. Naha’an, tak nazywał się człowiek prowadzący śpiew i nadający rytm.
Istniały trzy rodzaje tych piosenek, śpewanych w zależności od wykonywanej pracy. Były piosenki związane z konkretnym zadaniem: podnoszeniem żagli, wiosłowaniem i przenoszeniem towarów. W czasie odpoczynku śpiewali rekreacyjne teksty z tańcem i klaskaniem. Trzeci rodzaj to piosenki na specjalne okazje.
Wykorzystywali do tego szczególne instrumenty muzyczne, jak na przykład duży tamburyn pokryty skórą po obu stronach. Grało się na nim uderzając kijem po prawej stronie i po lewej stronie dłonią.
Al oud, czyli lutnia wykonana była z wysokiej jakości drewna importowanego z Iraku i Syrii. Instrumenty te często sprowadzano do ZEA z Bahrajnu. Zawiera ona pięć lub sześć strun, ale w przeciwieństwie do gitary, al oud nie posiada żadnych progów.
Al Tambora, czyli lira to unikalny instrument strunowy składający się z bambusa, tkaniny, ścięgien (suszone jelita zwierząt) i wydrążonej, drewnianej miski obciągniętej skórą zwierzęcą. Gra się na nim przez uderzenia w struny razem z drugim instrumentem, jakim są rogi byka. Tambora jest stosowana w trakcie uroczystości zwanych Noban. Mówi się, że pochodzi z Nubii.
Al Rababa to instrument strunowy najczęściej używany przez poetów bedu, mający tylko jedną strunę wykonaną z włosa końskiego ogona. Pojedyncza struna przymocowana jest do łuku wykonanego z bambusa. Grający trzyma górną część przyrządu z jednej strony, a na drugiej spoczywa jego udo.
Al Beeb wa Al Midaq to perkusja wykonana z pustego metalowego pojemnika, który został wygięty w środku. Dwie gałęzie palmowe pełnią funkcję kijków. Perkusista siada na ziemi i gra na instrumencie, który tworzy niepowtarzalny ostry dźwięk.
Al Sheendo jest jednym z największych bębnów stosowanych w emiratach. Bęben jest wolnostojącym instrumentem, wykonanym ze starej drewnianej beczki. Wytwarza silny, głęboki dźwięk. Duże drewniane kołki przytrzymujące skórę mogą być używane do wyostrzenia lub złagodzowania dźwięku.
Obecnie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich można słuchać prawie każdego rodzaju muzyki. Zapraszani są zagraniczni wykonawcy z całego świata, ale Emiratczycy mają też swoją estradę.
W Abu Zabi działa studio nagraniowe i zespół „White Cube”, założone przez trzech młodych Emiratczyków. Ich nagrania są popularne wśród tutejszej młodzieży. Koncertują w szkołach i na imprezach plenerowych.
http://www.timeoutabudhabi.com/nightlife/features/61392-white-cube-uae-music
Emiracką gwiazdą muzyki pop jest dziewczyna Ruweida Al Mahrouqi. Pochodzi ona z Abu Zabi i śpiewa po arabsku utwory, w których zawsze występują lokalne rytmy pop. Wydała już pięć albumów. Utwory swoje wykonuje emirackim dialektem. Zaczęła grać na fortepianie w wieku 6 lat, a studiowała reżyserię filmową i teatralną na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie. W 1996 r. zdecydowała dla kaprysu pójść na przesłuchanie do arabskiej talent show. Zajęła drugie miejsce, wykonując utwór Fairouz, libańskiej piosenkarki w kategorii muzyki klasycznej Tarab. Choć jest jedną z niewielu wokalistek emirackich i ma regionalnych fanów, cierpi ona z powodu braku wsparcia w domu. Jest krytykowana za sposób, w jaki się ubiera, a ona twierdzi, że śpiewając muzykę pop, nie może zakładać tradycyjnych ubrań.
https://www.youtube.com/watch?v=YP7e5ctqF0M
Arabski pop jest jednym z wielu podgatunków muzyki arabskiej i podobnie jak inne arabskie formy muzyczne, swobodnie zapożycza elementy z Zachodu. Pop po raz pierwszy pojawił się w Egipcie ok. połowy 1950 r., kiedy zachodnie elementy muzyki i jej formy zaczęły wchodzić do klasycznych utworów arabskich artystów. Pierwiastki jazzowe i kabaretowe też znajdowały swoje miejsce, tworząc mieszanki arabsko-europejskie.
Arabski pop jest bardziej melancholijny niż zachodni, dlatego że najczęściej występuje w tonacji molowej. Jest naładowany emocjami, co słychać wyraźnie w utworach. Nie trzeba znać arabskiego, by się zorientować, o czym jest tekst. Trelowanie tak popularne w tradycyjnych arabskich piosenkach jest też zachowane w tej muzyce.
Rashed Al Nuaimi, rodowity Emiratczyk, dorastał, wyobrażając sobie siebie w muzyce i tak też się stało. Jest ona jego pasją. W dzieciństwie uwielbiał głos Whitney Houston i słuchał muzyki z musicali broadwayowskich. Obecnie jego ulubionymi artystami są Adele oraz Sam Smith i w nich szuka inspiracji. Rashed śpiewa gatunki muzyczne od współczesnego popu do utworów klasycznej opery. Miesza też jazz z rapem, szukając własnego stylu. Obecnie posiada ponad 20 tys. zwolenników na Instagramie.
https://www.youtube.com/watch?v=5E3EnQBPIeg
„Desert Heat” to lokalny hip-hopowy zespół z Dubaju. Składa się z dwóch braci: Salima Dahmana i Abdullaha Dahmana. W swoich workowatych dżinsach i czapkach z daszkiem, z dużymi zegarkami i pierścieniami, wyglądają jak zwykli raperzy. Jednak ich teksty, które są mieszaniną arabskiego i angielskiego, są dalekie od rapu o narkotykach, przemocy i są bez przekleństw. A jednak ich muzyka zakazana jest w Arabii Saudyjskiej i w Kuwejcie. W swoich tekstach chcą wysyłać wiadomości zarówno do Arabów, jak i ludzi Zachodu. Zachęcają swoich rodaków do dumy, mówiąc „nie jesteś gorszy”, a Zachodowi: „nie jesteśmy terrorystami, nie jesteśmy ignorantami, nie traktujemy naszych kobiet jak bydło i nie trzymamy ich w namiotach”. Wyrazili poparcie dla decyzji rządu francuskiego o zakazie zasłaniania twarzy przez muzułmanki i mają piosenkę o przeciwdziałaniu małżeństw dzieci, co jest powszechne w ubogim Jemenie. Złości ich, że Emiratczyków ocenia się stereotypowo jako bogatych i uprzywilejowanych, jako ludzi sympatycznych i dążących do wysokich stanowisk, jednak nie chcących pracować. Pamiętają osobiste doświadczenia rodzinne, które zaważyły na ich wyborze kierunku muzyki. Jeden z nich jako student 11 września 2001 r. znajdował się w drodze do Kanady i był zmuszony wrócić. Został przesłuchany, ponieważ był Arabem i muzułmaninem. Więc chcieli zrobić coś, aby walczyć z tym stereotypem. Uważają, że poglądy te pochodzą z braku świadomości i muszą zostać naprawione, a muzyka hip-hop i rap jest ich zdaniem najodpowiedniejsza, bo dociera do młodych ludzi. Jej prosty rytm pozwala skupić się na tekście. Gdy bracia wpadli na pomysł utworzenia zespołu muzycznego, ich rodzina nie sprzeciwiała się, ale ojciec ostrzegł ich przed „sprzedażą swoich dusz”. Upomniał, by ich wartości nie zostały utracone, co oznacza, by nie robili rzeczy, których nie ma w tradycji i kulturze ZEA, a zwłaszcza, by nie pili alkoholu.
https://www.youtube.com/watch?v=_jvPSEXJohI
https://www.youtube.com/watch?v=fkMPxEbBdF8
Hamdan Al Abri to rodowity Dubajczyk o niesamowitym głosie. Jest liderem zespołu ABRI, grającego jazz, reggae i soul. Nagrywają w Londynie, koncertują na świecie i biorą udział w wielu festiwalach. Ich piosenki mówią o docenianiu tego, co się ma, o starości, o handlu ludźmi. Zostali nominowani do nagrody MTV Arabia Best New Act i w 2008 r. otrzymali wyróżnienie. Wszystkie teledyski kręcą w ZEA.
https://www.youtube.com/watch?v=Xr3-ERX699k
https://www.youtube.com/watch?v=TuHvyEBB7so
Emiracki piosenkarz Adel Farooq śpiewa w języku hindi.
Był wicekapitanem drużyny krykieta ZEA, ekspertem w dziedzinie oszustw bankowych, a teraz postanowił rozwijać niekonwencjonalną karierę i śpiewa wyłącznie w języku hindi na jego pierwszym albumie pt. „Daastaan”. On nie wyrósł w szczególnie muzykalnym domu i nie pobierał lekcji muzyki jako dziecko. Dopiero kiedy zamieszkał w Pakistanie, jego miłość do muzyki rozkwitła. Podczas studiów za granicą Adel odkrył poezję urdu. Biegle posługiwał się swoim rodowitym arabskim i angielskim, a jego urdu i hindi poprawiło się tak bardzo, że często uważają go za człowieka z Indii. Poezja poety Mirza Ghalib stała się dla niego inspiracją i dlatego pokochał muzykę indyjską.
https://www.youtube.com/watch?v=IisCwfpLQhA
https://www.youtube.com/watch?v=wlLDX16Pafs
Hussain Al Jassmi jest piosenkarzem urodzonym w Chor Fakkan w 1979 r., w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Gra na pianinie i zajmuje się arabską muzyką oraz khaliji, czyli połączeniem muzyki afrykańskiej, indyjskiej i irańskiej. Wydał swoje single i albumy oraz jest laureatem licznych nagród w świecie muzyki. Jego utwory odzwierciedlają prawdziwą kulturę emiracką. Teksty są bogate w treść i pełne mądrości. To piosenki patriotyczne i duchowe. Jego utwór „Boshret Kheir” (Dobry omen) z 2014 r. skierowany do Egipcjan zachęcał do głosowania na nowego lidera kraju. Stał się niezwykle popularny. Miał on 125 mln odsłon na YouTube. Teledysk został nakręcony w ośmiu egipskich prowincjach, by pokazać cały kraj i ludzi.
Był też jurorem w arabskim X Factor w 2013 r. Tego typu programy mają coraz większe grono zwolenników wśród arabskiej publiczności.
https://www.youtube.com/watch?v=QUBvVTNRp4Q
Emiracki piosenkarz Mansour Zayed, urodzony w 1982 r., zaczął śpiewać kilka lat temu i ludzie odkryli jego bardzo melodyjny głos. Jego pierwszy utwór pt. „Ya dam3i 3ini” odniósł sukces, a za pośrednictwem serwisu YouTube jego utwory poznała fonograficzna firma amerykańska, która znajduje się w Szwecji i zdecydowała się zainwestować w jego pierwszy klip. Jego piosenki są bardzo popularne wśród młodzieży Arabii Saudyjskiej, gdyż wszystkie kompozycje mają pozytywne teksty. Z zawodu jest inżynierem przemysłu naftowego, ale zdecydował się wybrać pasję do śpiewu.
https://www.youtube.com/watch?v=LI9n7NWrJMM
Emiratka Reem Shaban Ibrahim Hassan obrała pseudonim artystyczny „Aryam”. Urodziła się w Szardży, dorastała w Dubaju, studiowała media i komunikację w Adżmanie, a rozpoczęła swoją karierę muzyczną w wieku 15 lat i występowała w każdym zakątku kraju. Nie wydaje często albumów i śpiewa w dialekcie emirackim. Miała też przygodę z telewizją jako aktorka. Zagrała rolę w telenoweli na antenie TV Abu Dhabi.
https://www.youtube.com/watch?v=VgTgdHH1-kI
Ahmed Ibrahim to arabski artysta, a konkretnie Emiratczyk. Jego arabskie piosenki o pokoju i nadziei uczyniły z niego gwiazdę.
Ahmad Al Mansori zaczynał śpiewać z grupą w jednym z ośrodków studenckich w Ra’s Al Chajma, a jego udział był ograniczony do świąt i uroczystości w organizacjach społecznych. Jego droga artystyczna rozwinęła się mocno, gdy poszedł na studia. Obecnie jest producentem muzycznym i kompozytorem pracującym z kilkoma artystami z ZEA. Pierwszy swój oficjalny album pt. „Al Rahil” zadedykował szejkowi Za’idowi bin Sultan Al Nahyan. Drugi album, „Ekht Al Qamar”, był skomponowany szczególnie na wesela. A trzeci, „Farhat Al Eid”, z myślą o święcie Eid. Kolejne albumy też są tematyczne. Występuje w krajach arabskich, gdzie cieszy się uznaniem publiczności za swój niepowtarzalny styl i propagowanie muzyki islamskiej.
https://www.youtube.com/watch?v=aWsQHOadl44
https://www.youtube.com/watch?v=KafaNs32hAs
Muzyka klasyczna ma swoje miejsce w ZEA od lat za sprawą międzynarodowego festiwalu o nazwie „Abu Dhabi Classics”. To kilkumiesięczny festiwal muzyki klasycznej na bardzo wysokim poziomie, odbywający się w stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich, w salach koncertowych Emirates Palace. Uczestniczą w nim najlepsze orkiestry świata i dyrygenci, soliści, balety, instrumentaliści. W programie biorą też udział emiraccy muzycy grający na tradycyjnych instrumentach, jak na przykład na rebabah, smyczkowym instrumencie, i promujący lokalną muzykę.
http://abudhabimusic.ae/en/default.aspx
Jednym z Emiratczyków, który ostatnio brał udział w tym festiwalu, jest Ahmed Bukhatir, który śpiewa a capella w trzech różnych językach: angielskim, arabskim i francuskim. Należy do jednej z największych rodzin biznesowych w Szardży. Jego piosenki mówią o wartościach i o relacjach międzyludzkich. „Ya Bunaya” to tytuł piosenki o relacji między ojcem i synem, a „Ummi” o relacji między matką i dzieckiem. O relacji między żoną i mężem jest mowa w piosence „Zawjati ", a jego piosenka „The last breath” jest przypomnieniem, jak życie jest kruche i nieprzewidywalne. Wszystkie utwory, jakie wykonuje na swoich albumach, cieszą się powodzeniem w świecie arabskim, a nawet wśród francuskich melomanów.
https://www.youtube.com/watch?v=jmnx0phGuWA
https://www.youtube.com/watch?v=rMGySz_1H58
https://www.youtube.com/watch?v=7kPRYfdPLpQ
W czasie Ramadanu głośna muzyka milknie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i tylko słychać intonowanie Koranu. Skupienie i cisza potrzebna do zadumy trwa 30 dni. Po tym czasie następuje okres pielgrzymek do Mekki, a kiedy on się kończy, muzułmanie obchodzą swoje największe święto, Eid.
Święto Eid nie ogranicza się do rodziny i innych spotkań towarzyskich. To także powrót muzyki i tradycyjnych festiwali, koncertów prezentujących talenty lokalne i regionalne. Z okazji tego czasu zapraszani są do Emiratów muzycy z innych państw. To czas na pokazywanie jak wielokulturowość w muzyce może wzbogacać.
Harab Salem Al Menhali, urodzony w oazie Liwa ponad 80 lat temu, ma przydomek „śpiewającego wielbłąda”. Jego umysł jest biblioteką piosenek i wierszy, starych i nowych o wielbłądach, kraju i pięknych kobietach.
W jego repertuarze temat wielbłąda zajmuje najważniejsze miejsce. Wyśpiewuje o tym zwierzęciu przy każdej okazji. Ma teksty o zwycięskim, o chorym, o najpiękniejszym. Sam jest starym Beduinem z Al Ain, a wszyscy zapraszają go na gonitwy, wystawy i święta w towarzystwie szejków. Jego śpiew ma podobno magiczną moc i dlatego jest proszony o recytację w momentach ważnych, na przykład przy zakupie wielbłąda. Dają mu pieniądze i proszą o tekst, który pomoże skusić nabywców z grubym portfelem. On te zwierzęta rozumie, podziwia i kocha, dlatego taką siłę mają jego słowa. Od dzieciństwa przebywał z nimi na pustyni i wiersze układał z serca. Rósł z nimi, pił ich mleko, a jego głos wielbłądy słyszą z kilometra.
W zwykły dzień on nadal, starym zwyczajem, wita swojego ulubionego wielbłąda „Hadaba” nos w nos, a jest to oznaka szacunku zarezerwowana dla bliskich przyjaciół. Mieszka w swoim gospodarstwie blisko Al Ain, w Al Wathbah.
https://www.thenational.ae/uae/uae-s-poet-laureate-of-the-camel-world-1.458797
Gdy szejk Chalifa Bin Za’id Al Nahyan ogłosił dekret o przyznaniu obywatelstwa dzieciom emirackich matek, które są w związkach małżeńskich z cudzoziemcami, wówczas Ziyad Matar, żona piosenkarza z Somalii, wraz z bratem ułożyli piosenkę, aby pokazać wdzięczność Jego Wysokości. Piosenka „Proudly Emirati” początkowo przeznaczona tylko jako dar dla szejka, została wydana pod koniec maja 2012 r.
https://www.youtube.com/watch?v=k4-jkEO4CM4
Arabską muzykę archiwizuje i prowadzi nad nią badania Sharjah Art Foundation.
Popularnym stylem śpiewania w Zatoce Perskiej był bahari (bahr po arabsku to morze). Rozbrzmiewała przy pracy rybaków i marynarzy mieszkających w rejonie obecnego Kuwejtu, Kataru, Bahrajnu, Arabii Saudyjskiej i ZEA. Wraz z odkryciem ropy naftowej ta muzyka zaczęła w naturalny sposób zanikać.
Społeczeństwo śpiewające bahari miało swoje własne tradycje i terminologię, specyficzny sposób życia społecznego. Wszyscy znali się nawzajem, mieli swój własny sposób komunikowania się ze sobą, a ponadto utrzymywali relacje z marynarzami z innych regionów świata.
Śpiew pomagał żeglarzom w zorganizowaniu rytmu pracy i dawał im siłę fizyczną do jej przeprowadzenia. Naha’an, tak nazywał się człowiek prowadzący śpiew i nadający rytm.
Istniały trzy rodzaje tych piosenek, śpewanych w zależności od wykonywanej pracy. Były piosenki związane z konkretnym zadaniem: podnoszeniem żagli, wiosłowaniem i przenoszeniem towarów. W czasie odpoczynku śpiewali rekreacyjne teksty z tańcem i klaskaniem. Trzeci rodzaj to piosenki na specjalne okazje.
Wykorzystywali do tego szczególne instrumenty muzyczne, jak na przykład duży tamburyn pokryty skórą po obu stronach. Grało się na nim uderzając kijem po prawej stronie i po lewej stronie dłonią.
Al oud, czyli lutnia wykonana była z wysokiej jakości drewna importowanego z Iraku i Syrii. Instrumenty te często sprowadzano do ZEA z Bahrajnu. Zawiera ona pięć lub sześć strun, ale w przeciwieństwie do gitary, al oud nie posiada żadnych progów.
Al Tambora, czyli lira to unikalny instrument strunowy składający się z bambusa, tkaniny, ścięgien (suszone jelita zwierząt) i wydrążonej, drewnianej miski obciągniętej skórą zwierzęcą. Gra się na nim przez uderzenia w struny razem z drugim instrumentem, jakim są rogi byka. Tambora jest stosowana w trakcie uroczystości zwanych Noban. Mówi się, że pochodzi z Nubii.
Al Rababa to instrument strunowy najczęściej używany przez poetów bedu, mający tylko jedną strunę wykonaną z włosa końskiego ogona. Pojedyncza struna przymocowana jest do łuku wykonanego z bambusa. Grający trzyma górną część przyrządu z jednej strony, a na drugiej spoczywa jego udo.
Al Beeb wa Al Midaq to perkusja wykonana z pustego metalowego pojemnika, który został wygięty w środku. Dwie gałęzie palmowe pełnią funkcję kijków. Perkusista siada na ziemi i gra na instrumencie, który tworzy niepowtarzalny ostry dźwięk.
Al Sheendo jest jednym z największych bębnów stosowanych w emiratach. Bęben jest wolnostojącym instrumentem, wykonanym ze starej drewnianej beczki. Wytwarza silny, głęboki dźwięk. Duże drewniane kołki przytrzymujące skórę mogą być używane do wyostrzenia lub złagodzowania dźwięku.
Obecnie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich można słuchać prawie każdego rodzaju muzyki. Zapraszani są zagraniczni wykonawcy z całego świata, ale Emiratczycy mają też swoją estradę.
W Abu Zabi działa studio nagraniowe i zespół „White Cube”, założone przez trzech młodych Emiratczyków. Ich nagrania są popularne wśród tutejszej młodzieży. Koncertują w szkołach i na imprezach plenerowych.
http://www.timeoutabudhabi.com/nightlife/features/61392-white-cube-uae-music
Emiracką gwiazdą muzyki pop jest dziewczyna Ruweida Al Mahrouqi. Pochodzi ona z Abu Zabi i śpiewa po arabsku utwory, w których zawsze występują lokalne rytmy pop. Wydała już pięć albumów. Utwory swoje wykonuje emirackim dialektem. Zaczęła grać na fortepianie w wieku 6 lat, a studiowała reżyserię filmową i teatralną na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie. W 1996 r. zdecydowała dla kaprysu pójść na przesłuchanie do arabskiej talent show. Zajęła drugie miejsce, wykonując utwór Fairouz, libańskiej piosenkarki w kategorii muzyki klasycznej Tarab. Choć jest jedną z niewielu wokalistek emirackich i ma regionalnych fanów, cierpi ona z powodu braku wsparcia w domu. Jest krytykowana za sposób, w jaki się ubiera, a ona twierdzi, że śpiewając muzykę pop, nie może zakładać tradycyjnych ubrań.
https://www.youtube.com/watch?v=YP7e5ctqF0M
Arabski pop jest jednym z wielu podgatunków muzyki arabskiej i podobnie jak inne arabskie formy muzyczne, swobodnie zapożycza elementy z Zachodu. Pop po raz pierwszy pojawił się w Egipcie ok. połowy 1950 r., kiedy zachodnie elementy muzyki i jej formy zaczęły wchodzić do klasycznych utworów arabskich artystów. Pierwiastki jazzowe i kabaretowe też znajdowały swoje miejsce, tworząc mieszanki arabsko-europejskie.
Arabski pop jest bardziej melancholijny niż zachodni, dlatego że najczęściej występuje w tonacji molowej. Jest naładowany emocjami, co słychać wyraźnie w utworach. Nie trzeba znać arabskiego, by się zorientować, o czym jest tekst. Trelowanie tak popularne w tradycyjnych arabskich piosenkach jest też zachowane w tej muzyce.
Rashed Al Nuaimi, rodowity Emiratczyk, dorastał, wyobrażając sobie siebie w muzyce i tak też się stało. Jest ona jego pasją. W dzieciństwie uwielbiał głos Whitney Houston i słuchał muzyki z musicali broadwayowskich. Obecnie jego ulubionymi artystami są Adele oraz Sam Smith i w nich szuka inspiracji. Rashed śpiewa gatunki muzyczne od współczesnego popu do utworów klasycznej opery. Miesza też jazz z rapem, szukając własnego stylu. Obecnie posiada ponad 20 tys. zwolenników na Instagramie.
https://www.youtube.com/watch?v=5E3EnQBPIeg
„Desert Heat” to lokalny hip-hopowy zespół z Dubaju. Składa się z dwóch braci: Salima Dahmana i Abdullaha Dahmana. W swoich workowatych dżinsach i czapkach z daszkiem, z dużymi zegarkami i pierścieniami, wyglądają jak zwykli raperzy. Jednak ich teksty, które są mieszaniną arabskiego i angielskiego, są dalekie od rapu o narkotykach, przemocy i są bez przekleństw. A jednak ich muzyka zakazana jest w Arabii Saudyjskiej i w Kuwejcie. W swoich tekstach chcą wysyłać wiadomości zarówno do Arabów, jak i ludzi Zachodu. Zachęcają swoich rodaków do dumy, mówiąc „nie jesteś gorszy”, a Zachodowi: „nie jesteśmy terrorystami, nie jesteśmy ignorantami, nie traktujemy naszych kobiet jak bydło i nie trzymamy ich w namiotach”. Wyrazili poparcie dla decyzji rządu francuskiego o zakazie zasłaniania twarzy przez muzułmanki i mają piosenkę o przeciwdziałaniu małżeństw dzieci, co jest powszechne w ubogim Jemenie. Złości ich, że Emiratczyków ocenia się stereotypowo jako bogatych i uprzywilejowanych, jako ludzi sympatycznych i dążących do wysokich stanowisk, jednak nie chcących pracować. Pamiętają osobiste doświadczenia rodzinne, które zaważyły na ich wyborze kierunku muzyki. Jeden z nich jako student 11 września 2001 r. znajdował się w drodze do Kanady i był zmuszony wrócić. Został przesłuchany, ponieważ był Arabem i muzułmaninem. Więc chcieli zrobić coś, aby walczyć z tym stereotypem. Uważają, że poglądy te pochodzą z braku świadomości i muszą zostać naprawione, a muzyka hip-hop i rap jest ich zdaniem najodpowiedniejsza, bo dociera do młodych ludzi. Jej prosty rytm pozwala skupić się na tekście. Gdy bracia wpadli na pomysł utworzenia zespołu muzycznego, ich rodzina nie sprzeciwiała się, ale ojciec ostrzegł ich przed „sprzedażą swoich dusz”. Upomniał, by ich wartości nie zostały utracone, co oznacza, by nie robili rzeczy, których nie ma w tradycji i kulturze ZEA, a zwłaszcza, by nie pili alkoholu.
https://www.youtube.com/watch?v=_jvPSEXJohI
https://www.youtube.com/watch?v=fkMPxEbBdF8
Hamdan Al Abri to rodowity Dubajczyk o niesamowitym głosie. Jest liderem zespołu ABRI, grającego jazz, reggae i soul. Nagrywają w Londynie, koncertują na świecie i biorą udział w wielu festiwalach. Ich piosenki mówią o docenianiu tego, co się ma, o starości, o handlu ludźmi. Zostali nominowani do nagrody MTV Arabia Best New Act i w 2008 r. otrzymali wyróżnienie. Wszystkie teledyski kręcą w ZEA.
https://www.youtube.com/watch?v=Xr3-ERX699k
https://www.youtube.com/watch?v=TuHvyEBB7so
Emiracki piosenkarz Adel Farooq śpiewa w języku hindi.
Był wicekapitanem drużyny krykieta ZEA, ekspertem w dziedzinie oszustw bankowych, a teraz postanowił rozwijać niekonwencjonalną karierę i śpiewa wyłącznie w języku hindi na jego pierwszym albumie pt. „Daastaan”. On nie wyrósł w szczególnie muzykalnym domu i nie pobierał lekcji muzyki jako dziecko. Dopiero kiedy zamieszkał w Pakistanie, jego miłość do muzyki rozkwitła. Podczas studiów za granicą Adel odkrył poezję urdu. Biegle posługiwał się swoim rodowitym arabskim i angielskim, a jego urdu i hindi poprawiło się tak bardzo, że często uważają go za człowieka z Indii. Poezja poety Mirza Ghalib stała się dla niego inspiracją i dlatego pokochał muzykę indyjską.
https://www.youtube.com/watch?v=IisCwfpLQhA
https://www.youtube.com/watch?v=wlLDX16Pafs
Hussain Al Jassmi jest piosenkarzem urodzonym w Chor Fakkan w 1979 r., w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Gra na pianinie i zajmuje się arabską muzyką oraz khaliji, czyli połączeniem muzyki afrykańskiej, indyjskiej i irańskiej. Wydał swoje single i albumy oraz jest laureatem licznych nagród w świecie muzyki. Jego utwory odzwierciedlają prawdziwą kulturę emiracką. Teksty są bogate w treść i pełne mądrości. To piosenki patriotyczne i duchowe. Jego utwór „Boshret Kheir” (Dobry omen) z 2014 r. skierowany do Egipcjan zachęcał do głosowania na nowego lidera kraju. Stał się niezwykle popularny. Miał on 125 mln odsłon na YouTube. Teledysk został nakręcony w ośmiu egipskich prowincjach, by pokazać cały kraj i ludzi.
Był też jurorem w arabskim X Factor w 2013 r. Tego typu programy mają coraz większe grono zwolenników wśród arabskiej publiczności.
https://www.youtube.com/watch?v=QUBvVTNRp4Q
Emiracki piosenkarz Mansour Zayed, urodzony w 1982 r., zaczął śpiewać kilka lat temu i ludzie odkryli jego bardzo melodyjny głos. Jego pierwszy utwór pt. „Ya dam3i 3ini” odniósł sukces, a za pośrednictwem serwisu YouTube jego utwory poznała fonograficzna firma amerykańska, która znajduje się w Szwecji i zdecydowała się zainwestować w jego pierwszy klip. Jego piosenki są bardzo popularne wśród młodzieży Arabii Saudyjskiej, gdyż wszystkie kompozycje mają pozytywne teksty. Z zawodu jest inżynierem przemysłu naftowego, ale zdecydował się wybrać pasję do śpiewu.
https://www.youtube.com/watch?v=LI9n7NWrJMM
Emiratka Reem Shaban Ibrahim Hassan obrała pseudonim artystyczny „Aryam”. Urodziła się w Szardży, dorastała w Dubaju, studiowała media i komunikację w Adżmanie, a rozpoczęła swoją karierę muzyczną w wieku 15 lat i występowała w każdym zakątku kraju. Nie wydaje często albumów i śpiewa w dialekcie emirackim. Miała też przygodę z telewizją jako aktorka. Zagrała rolę w telenoweli na antenie TV Abu Dhabi.
https://www.youtube.com/watch?v=VgTgdHH1-kI
Ahmed Ibrahim to arabski artysta, a konkretnie Emiratczyk. Jego arabskie piosenki o pokoju i nadziei uczyniły z niego gwiazdę.
Ahmad Al Mansori zaczynał śpiewać z grupą w jednym z ośrodków studenckich w Ra’s Al Chajma, a jego udział był ograniczony do świąt i uroczystości w organizacjach społecznych. Jego droga artystyczna rozwinęła się mocno, gdy poszedł na studia. Obecnie jest producentem muzycznym i kompozytorem pracującym z kilkoma artystami z ZEA. Pierwszy swój oficjalny album pt. „Al Rahil” zadedykował szejkowi Za’idowi bin Sultan Al Nahyan. Drugi album, „Ekht Al Qamar”, był skomponowany szczególnie na wesela. A trzeci, „Farhat Al Eid”, z myślą o święcie Eid. Kolejne albumy też są tematyczne. Występuje w krajach arabskich, gdzie cieszy się uznaniem publiczności za swój niepowtarzalny styl i propagowanie muzyki islamskiej.
https://www.youtube.com/watch?v=aWsQHOadl44
https://www.youtube.com/watch?v=KafaNs32hAs
Muzyka klasyczna ma swoje miejsce w ZEA od lat za sprawą międzynarodowego festiwalu o nazwie „Abu Dhabi Classics”. To kilkumiesięczny festiwal muzyki klasycznej na bardzo wysokim poziomie, odbywający się w stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich, w salach koncertowych Emirates Palace. Uczestniczą w nim najlepsze orkiestry świata i dyrygenci, soliści, balety, instrumentaliści. W programie biorą też udział emiraccy muzycy grający na tradycyjnych instrumentach, jak na przykład na rebabah, smyczkowym instrumencie, i promujący lokalną muzykę.
http://abudhabimusic.ae/en/default.aspx
Jednym z Emiratczyków, który ostatnio brał udział w tym festiwalu, jest Ahmed Bukhatir, który śpiewa a capella w trzech różnych językach: angielskim, arabskim i francuskim. Należy do jednej z największych rodzin biznesowych w Szardży. Jego piosenki mówią o wartościach i o relacjach międzyludzkich. „Ya Bunaya” to tytuł piosenki o relacji między ojcem i synem, a „Ummi” o relacji między matką i dzieckiem. O relacji między żoną i mężem jest mowa w piosence „Zawjati ", a jego piosenka „The last breath” jest przypomnieniem, jak życie jest kruche i nieprzewidywalne. Wszystkie utwory, jakie wykonuje na swoich albumach, cieszą się powodzeniem w świecie arabskim, a nawet wśród francuskich melomanów.
https://www.youtube.com/watch?v=jmnx0phGuWA
https://www.youtube.com/watch?v=rMGySz_1H58
https://www.youtube.com/watch?v=7kPRYfdPLpQ
W czasie Ramadanu głośna muzyka milknie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i tylko słychać intonowanie Koranu. Skupienie i cisza potrzebna do zadumy trwa 30 dni. Po tym czasie następuje okres pielgrzymek do Mekki, a kiedy on się kończy, muzułmanie obchodzą swoje największe święto, Eid.
Święto Eid nie ogranicza się do rodziny i innych spotkań towarzyskich. To także powrót muzyki i tradycyjnych festiwali, koncertów prezentujących talenty lokalne i regionalne. Z okazji tego czasu zapraszani są do Emiratów muzycy z innych państw. To czas na pokazywanie jak wielokulturowość w muzyce może wzbogacać.
Harab Salem Al Menhali, urodzony w oazie Liwa ponad 80 lat temu, ma przydomek „śpiewającego wielbłąda”. Jego umysł jest biblioteką piosenek i wierszy, starych i nowych o wielbłądach, kraju i pięknych kobietach.
W jego repertuarze temat wielbłąda zajmuje najważniejsze miejsce. Wyśpiewuje o tym zwierzęciu przy każdej okazji. Ma teksty o zwycięskim, o chorym, o najpiękniejszym. Sam jest starym Beduinem z Al Ain, a wszyscy zapraszają go na gonitwy, wystawy i święta w towarzystwie szejków. Jego śpiew ma podobno magiczną moc i dlatego jest proszony o recytację w momentach ważnych, na przykład przy zakupie wielbłąda. Dają mu pieniądze i proszą o tekst, który pomoże skusić nabywców z grubym portfelem. On te zwierzęta rozumie, podziwia i kocha, dlatego taką siłę mają jego słowa. Od dzieciństwa przebywał z nimi na pustyni i wiersze układał z serca. Rósł z nimi, pił ich mleko, a jego głos wielbłądy słyszą z kilometra.
W zwykły dzień on nadal, starym zwyczajem, wita swojego ulubionego wielbłąda „Hadaba” nos w nos, a jest to oznaka szacunku zarezerwowana dla bliskich przyjaciół. Mieszka w swoim gospodarstwie blisko Al Ain, w Al Wathbah.
https://www.thenational.ae/uae/uae-s-poet-laureate-of-the-camel-world-1.458797
Gdy szejk Chalifa Bin Za’id Al Nahyan ogłosił dekret o przyznaniu obywatelstwa dzieciom emirackich matek, które są w związkach małżeńskich z cudzoziemcami, wówczas Ziyad Matar, żona piosenkarza z Somalii, wraz z bratem ułożyli piosenkę, aby pokazać wdzięczność Jego Wysokości. Piosenka „Proudly Emirati” początkowo przeznaczona tylko jako dar dla szejka, została wydana pod koniec maja 2012 r.
https://www.youtube.com/watch?v=k4-jkEO4CM4
Warto posłuchać i poczytać teksty piosenek, jakie wykonują Emiratcy artyści.
Zdj cia
Dodane komentarze
brak komentarzy
Przydatne adresy
Inne materia y
Dział Artykuły
Dział Artykuły powstał w celu umożliwienia zarejestrowanym użytkownikom serwisu globtroter.pl publikowania swoich relacji z podróży i pomocy innym podróżnikom w planowaniu wyjazdów.
Uwaga:
za każde dodany artykuł otrzymujesz punkty - przeczytaj o tym.
