Kraina Otwartych Okiennic > POLSKA

Kto z nas, wędrując po świecie, nie zachwyca się pięknymi budowlami, niespotykanymi w innych częściach globu? Piękne drewniane świątynie w Japonii, rzeźbione bramy w północnej Rumuni – Maramuresz, czy ogromne kopuły w Uzbekistanie, łuki w Maroku czy Andaluzji. Kto z nas nie zatrzyma się przy starych malutkich drewnianych chałupkach z pięknymi okiennicami z charakterystycznymi wzorami? Kto z Was je widział? A są na wyciągnięcie ręki – na Podlasiu, w gminie Narew oraz okolicznych wioskach.
Kraina Otwartych Okiennic to pięknie koronkowo zdobione drewniane chaty z pomalowanymi okiennicami. Niektóre z domów są kolorowe: zielone, niebieskie, beżowe, czy po prostu brązowe. Wiosną i latem chaty „zanurzone” są w gąszczu kolorowego kwiecia. Przepiękny widok! Nieomal w każdym gospodarstwie bociany moszczą się w gniazdach, z czułością opiekując się pisklakami, brodzą po okolicznych łąkach, przelatują nad jadącymi samochodami. Nie boją się ludzi.
Cechą charakterystyczną drewnianych domów w Krainie Otwartych Okiennic jest bogata dekoracja snycerska w formie nadokienników i podokienników, okiennic, wiatrownic, narożników, a także dekoracyjnego zdobienia elewacji i szczytów. Ornamentyka ta jest niespotykana w innych regionach Polski i nawiązuje do zdobnictwa stosowanego w rusińskim budownictwie ludowym.
Te Rusińskie korzenie widoczne są również w kolorowych cerkwiach, które błyszczą złotymi kopułami w niemal każdej wsi tej krainy. Cerkwie są mniejsze, większe, z jedną lub więcej baniami. I krzyże prawosławne – rozsiane po wsiach, skrzyżowaniach, czy w polu. Najczęściej 3 obok siebie. I wszystkie zadbane, z kwiatami – widać, że mieszkańcy dbają o wiarę przodków.
Generalnie do Krainy Otwartych okiennic zalicza się trzy wsie: Soce, Puchły i Trześciankę – to takie sztandarowe miejscowości. Ale każda wieś w tej okolicy może pochwalić się podobnym budownictwem, również poza samą gminą Narew. Warto zajechać do odległej wsi Wojszki, do której łatwo zjechać z głównej trasy.
Mi najbardziej podobały się kolorowe cerkwie, których dużo jest w okolicy. Piękna niebieska cerkiew św. Michała Archanioła w Bielsku Podlaskim, piękna zielona cerkiew tego samego świętego w Trześciance, i znowu niebieska o zupełnie innej konstrukcji w Puchłach – Opieki Matki Bożej. Wszystkie te cerkwie żyją, w niedziele i święta zapełniają się wiernymi – kobiety mają chustki na głowach, a panowie z tyłu lubią sobie cicho pogawędzić.
Jest też w okolicy skit – pustelnia, z brodatymi mnichami, którzy sprzedadzą turystom święte pamiątki lub coś dla zdrowotności. Skit znajduje się na skraju wsi Odrynki. Niedaleko jest cmentarz, gdzie wierni 9 maja składają kwiaty na grobach.
Podlasie to spory obszar we wschodniej Polsce, żyje tam ludność określająca się często mianem tutejszych z tutejszym szczególnym językiem, może ktoś powie, że mówi pa swojamu, po chachłacku. Mało kto powie o sobie Białorusin, Ukrainiec. Oni są stąd. Najczęściej po dziadkach prawosławni. Czasami całe wsie są prawosławne. I nie ma znaczenia, czy ktoś jest katolikiem, czy Tatarem, dogadują się wspaniale. Pobierają się i tworzą mieszane rodziny, gdzie przy wspólnym porozumieniu córki zostają w wierze po matce, a synowie po ojcu.