"W sercu Azji" Dominika Kozłowska- Magazyn Globtroter.pl Inspiracje > TADŻYKISTAN, UZBEKISTAN, KIRGIZJA

---, ---, W sercu Azji- Magazyn Globtroter.pl Inspiracje, TADŻYKISTAN

Podróż do Azji pozwala poznać inny świat, ludzi, oderwać się od codzienności, spojrzeć na życie z dystansem. Zmienia perspektywę, poszerza horyzonty. Pomaga poznać siebie i odpowiedzieć na pytanie, co w życiu jest naprawdę ważne.

Grupę Wschodu założyliśmy, ponieważ pasjonujemy się krajami Wschodu - tego bliższego i dalszego. Unikamy dużych miast, poszukujemy nieprzetartych szlaków, bo tam właśnie można zobaczyć najpiękniejsze miejsca i spotkać ludzi, którzy są szczęśliwi. Podróżujemy autem terenowym, które jest naszym podróżniczym domem. Dzięki niemu trafiamy do niesztampowych miejsc. W 2014 roku wyruszyliśmy w kolejną podróż, tym razem spędziliśmy 2 miesiące w Centralnej Azji, pokonując niemal 20 tysięcy kilometrów i zjeżdżając Kazachstan, Uzbekistan, Tadżykistan i Kirgistan, docierając aż pod granicę Afganistanu i Chin.

Smaki

Nasza gościnność już dawno uległa presji Zachodu. Poszukujemy szczęścia w rzeczach materialnych. Ludzie, których spotykamy w Azji nie posiadają wiele w naszym europejskim rozumieniu, a mimo to wszystkim dzielą się z gościem, nie oczekując niczego w zamian. Uwielbiają spędzać ze sobą czas, rozmawiać. Są ciekawi świata. Nie zapomnę pytania, zadanego przez Kirgiza gdzieś wysoko w górach „A jakie są u Was krowy? Łaciate?”.

Zwykli ludzie, dumnie przestrzegający ramadanu, z otwartym sercem ugoszczą każdego podróżnika, opowiedzą o swojej wierze i życiu, z ciekawością wysłuchają i uszanują, co ma do powiedzenia. Nasza podróż zbiegła się z ramadanem, świętym miesiącem w islamie. Mogliśmy jeszcze mocniej doświadczyć odmiennej kultury. Dużo czytaliśmy na ten temat przed wyjazdem - o poście, ćwiczeniu silnej woli i poświęceniu, o nocnych ucztach, radosnym rodzinnym biesiadowaniu i o czczeniu końca ramadanu, niczym naszego Bożego Narodzenia, ale w dobrym, niekonsumpcyjnym tego święta znaczeniu. Nie wszyscy go przestrzegają, dokładnie tak, jak u nas nie wszyscy chodzą do kościoła i świętują post. Szczególnie dużo wierzących i praktykujących można spotkać w małych wioskach. W Uzbekistanie dostaliśmy zaproszenie na czaj (czyt. herbatę) od Kuandika, który mimo upału, sięgającego ponad 40 stopni Celsjusza ciężko pracował w polu, nie pijąc przez cały dzień ani kropli wody - bo tego wymagała religia. Ugościł nas przy tym jak na Wschód przystało, sam ćwicząc samokontrolę. Tam poznaliśmy kulturę picia herbaty. Czaj jest pretekstem do spędzania ze sobą czasu. Pije się go na śniadanie, obiad i kolację. W miastach zamiast kawiarni mężczyźni spotykają się w tzw. czajhanach czyli herbaciarniach, zasiadając na tapczanach i prowadząc wielogodzinne dyskusje. Zielona herbata gasi pragnienie i oczyszcza organizm. Często są to zebrane w górach i wysuszone na kamieniach zioła, o właściwościach leczniczych. Z piciem herbaty związany jest specjalny ceremoniał. Podawana jest w imbryczku, a pita z małych czarek. Dwie pierwsze należy wlać z powrotem do imbryczka. Według tradycji dopiero trzecia nadaje się do picia. Co ciekawe zasady tej przestrzega także młode pokolenie. Widzieliśmy młodych chłopców, którzy całkowicie automatycznie dwa razy przelewali herbatę, zanim się jej napili. Gość nigdy nie może mieć pustej czarki, dlatego przez te 2 miesiące wypiliśmy jej hektolitry. Nigdy wcześniej i nigdzie indziej zielona herbata nie smakowała mi tak bardzo.


-> dalszy ciąg artykułu Dominiki Kozłowskiej z Grupy Wschodu znajdziecie w najnowszym Magazynie Globtroter.pl Inspiracje nr 5!

---, ---, Magazyn Globtroter.pl Inspiracje nr 5, POLSKA

Magazyn do bezpłatnego pobrania z konta każdego zarejestrowanego użytkownika, a dla pozostałych osób ze strony Globtroter.pl Inspiracje