Impresje USA, Arches > USA

Arches National Park, 16/10/2008

Tym razem, ze względu na bliskość Arches i Canyonlands, wyjątkowo zostajemy w hotelu na 2 noce. Hotel jest OK., tym razem to sieć Super 8. Standard podobny jak dzień wcześniej cena jeszcze lepsza, bo poniżej 60 USD. Jedziemy na zakupy. Jadę wolno, szukamy sklepu. Nagle za nami migające czerwono niebieskie światła, to chyba nie do nas… Jednak do nas, mamy na ogonie policję! Ze sporym niepokojem zatrzymujemy się, nie wysiadamy z samochodu (nie wolno), ręce na kierownicy, otwarte okno… Czekamy, co się wydarzy, o co chodzi. Po rejestracji samochodu widać, że nie jesteśmy stąd, a z Kalifornii. Podchodzi do nas w tradycyjnym kapeluszu policjant i pyta czy mamy jakieś kłopoty. Jak się okazuje to pani policjant jest bardzo miła. Mówimy, że szukamy sklepu. Tłumaczy gdzie i prosi abyśmy jechali szybciej i nie tamowali ruchu. Uff…
Tym razem na śniadaniu sporo ludzi, znów słodkości… fu..! Pędzimy do Arches, plan jest napięty. Zaczynamy od punktu widokowego o wdzięcznej nazwie La Sal Mountains Viewpoint. Widok jest wspaniały! Ogromna przestrzeń z cudami natury w postaci dziwnych tworów skalnych. Przed nami Organy, Owcza skała, Wieża Babel ! Znów cudowna pogoda. Tu kolory są pastelowe, dominuje żółć i pomarańcz. Zahaczamy o Skyline Arch, idziemy na krótką wycieczkę. Łuk wygląda na niewielki, ale zaraz uświadamiamy sobie widząc ludzi bezpośrednio pod łukiem, że jest trochę inaczej. Sesja zdjęciowa obowiązkowo, to pierwszy łuk. Główny punkt dzisiejszej wycieczki to wyprawa do Devils Garden, a dalej Primitive Loop w sumie ok. 12 km. Ruszamy. Dominują nadal pastele. Jest bardzo ciepło, a mamy połowę października. Na początku ścieżka jest utwardzona, czasami trochę piachu. Odwiedzamy Tunel Arch i Pine Tree Arch. Ten drugi jest fantastyczny, otoczony drzewami. Jest ogromny, co dopiero widać stając tuż obok. Za łukiem rozciąga się ogromna przestrzeń z porozrzucanymi skałami. Wygląda to jak obrazek, gdzie ramką jest właśnie skalany łuk. Idziemy dalej, droga jest łatwa i przyjemna. Jest!!! Jest! Jest! I jest rzeczywiście ogromy, to Landscape Arch. Nie można podejść bliżej – barierki. Zastanawiamy się jak to możliwe, że ta wyjątkowo delikatna konstrukcja się utrzymuje. To niebywałe. Łuk jest gigantyczny (ponad 100 m długości?), a przy tym niesamowicie cienki. Trudno go ująć w kadrze. Idziemy dalej, teraz jest to już normalna ścieżka, oznaczona pryzmami ułożonych jeden na drugim kamieni. Mijamy łuk, który się zapadł, szkoda. W górze dostrzegamy kolejne prześwity i okna w skałach. Zaczynają się podejścia, nie są bardzo strome. Idzie się po niewielkich graniach o szerokości kilku metrów, nie jest wysoko. Widoki są cudowne. Granie, po których idziemy wyglądają jak kamienne rury, nie ma ostrych krawędzi, wszystko wygląda jak przetarte papierem ściernym. Zbaczamy z głównego szlaku. Docieramy do Partition Arch, wow! Co za widok! Dwa okna w poziomie obok siebie, jedno duże, drugie małe, przez obydwa widać panoramę parku Arches. Można podejść bezpośrednio, zerknąć na dół. Rewelacja. Kolej na Navajo Arch, też obok głównego szlaku. Ten z kolei jest bardzo masywny i przypomina raczej tunel, ale ma swój urok. Powoli pniemy się w górę docieramy do występu skalnego, jest dość stromo, ale widok jest wspaniały. Siadamy, odpoczywamy trochę, zwracając bacznie uwagę na plecaki, aby nam nie pospadały. Tuż obok szaleją wiewiórki, otrzymując co chwila jakieś smakołyki od turystów. Wygląda to śmieszne, bo one szaleją, ganiając się, a my przycupnęliśmy, niewiele się ruszając, aby nie polecieć w dół… Nareszcie Double O Arch. Można się tam dostać, ale trzeba wdrapać się na stromą, wyślizganą ok. 2 m ściankę. Nie jest to problematyczne, natomiast techniki schodzenia są przeróżne. My po prostu zjeżdżaliśmy na tyłkach. Double O to dwa otwory umieszczone w pionie. Dolny zdecydowanie mniejszy niż górny. Nagrodą za pokonanie ścianki, jest najlepszy punkt widokowy na łuk i otoczenie. Należy jeszcze trochę podejść i widok jest niebywały. Rzeczywiście dwie literki „o”, prze górną widać odjazdową panoramę gór na tle błękitu nieba. Idziemy dalej, Marzena nie chce iść do Dark Angel, wkraczamy więc na Primitive Loop. Tu już zdecydowanie mniej ludzi. Musimy uważnie szukać znaków wskazujących ścieżkę. Jest kręto, czasami w górę czasami w dół. Nagle okazuje się, że nie możemy znaleźć znaków wskazujących szlak. Szukamy, idę granią dochodzę do końca, nie ma .. Nie da rady zejść, urwisko... Próbujemy obejść grań, też nic nie ma. Tracimy sporo czasu, podłoże jest piaszczyste, trochę męczy chodzenie wkoło. Przy okazji odkrywamy nieoznaczony na mapie łuk, wgląda jak wiadukt taki masywny i ciężki. Wracamy ścieżką do momentu, gdzie były znaki i szukamy ponownie. Skręcam w lewo, co prawda wątpię, aby tam był szlak, trzeba ześlizgnąć się po ok. 2 m stromej ściance, zastanawiam się jak wrócę… Bingo! Znaleźliśmy! Dalej stromy trawers, nie jest strasznie wysoko, raczej ślisko. Dajemy radę ! Mijamy las skalnych fallusów! Ile tego jest ! Już kilkakrotnie przechodziliśmy obok takich formacji łudząco przypominających ta część ciała. Docieramy piaszczystą drogą do znanej już ścieżki wiodącej do parkingu. Wspaniała wyprawa! Wsiadamy do samochodu, ruszamy dalej.
Teraz Odwiedzamy Sand Dune Arche, jak się okazuje miejsce stworzone do zabawy dla dzieci. Łuk jest wewnątrz kompleksu skalnego na niewielkim podwyższeniu, podłoże to tylko piasek. Dzieci mają ogromna frajdę staczając się z górki po piasku…
Kolej na inną ogromną atrakcję, Decicate Arche. Nie damy rady tam pójść, to ok. 2,5 h, wiec udajemy się na punkt widokowy. Cóż za widok! To samotny łuk, przypominający bramę na całkowicie pustej przestrzeni. W kadrze tylko lekki brąz łuku i błękit, ludzie w porównaniu do konstrukcji są bardzo mali. Ogromne wrażenie!
Teraz pędzimy do Windows Section, słońce powoli zachodzi. Mamy nadzieję, że zdążymy. Zahaczamy o Double Arche. Ten wygląda z kolei jak ogromna kopuła kaplicy, jest już w cieniu. Na horyzoncie czerwienia się „Okna” . Docieram do łuku Turret i stamtąd robię w pośpiechu w zachodzącym słońcu zdjęcia Windows Section. Masywne bloki skalne z ogromnymi dziurami przypominają olbrzymie okulary, oczy. Kolory są niebywałe, to zasługa pory dnia. Zmierzam w kierunku Windows, nadal robię zdjęcia, ktoś siedzi samotnie w „oknie”. Jest filigranowy w porównaniu do skał, wygląda to niesamowicie. To Marzena czeka na mnie. Zdarzyliśmy! Właśnie zachodzi słońce…Wracamy do hotelu. To miejsce jest wyjątkowe!