Burning Man- czyli miasto, które trwa osiem dni. > USA

Nigdy się nie zastanawialiście, dlaczego niektóre, małe rzeczy przeradzają się w wielkie idee, a inne giną śmiercią naturalną? Przypadek, przeznaczenie, szczęście? Nie wiem. Zastanawiam się, ale niestety, nie udało mi się jeszcze znaleźć satysfakcjonującej odpowiedzi. O jednym takim wydarzeniu, które przerodziło się w coś, czego nikt nie przewidział, chcę wam opowiedzieć.

Na plaży Baker Beach w San Francisco pewien młody człowiek przeżywał rozstanie z dziewczyną. Niejeden z nas zna dźwięk rozdartego serca i konsekwencje przeżywanego bólu. Ten młody człowiek, nazywał się Larry Harvey i niczym się nie różnił od milionów innych mężczyzn w podobnej sytuacji. Może jedynie tym, że był trochę bardziej spontaniczny niż inni faceci, ale jak każdy chciał sobie poradzić z przygniatającym go uczuciem. Jedni, by zamknąć poprzedni związek przemalowują ściany w domu, inni jadą w podróż, upijają się, bądź palą zdjęcia swoich byłych, a on wymyślił sobie, że spali drewnianą kukłę człowieka. Taki rytualny początek nowego życia, spalenie swojego dawnego ja. Poprosił swojego przyjaciela, Jarry’ego Jamesa, by pomógł mu skonstruować taką rzeźbę i w ten sposób, 21-ego czerwca 1986 roku na plaży Baker Beach zapłonął pierwszy „Burning Man”. Ku zaskoczeniu przyjaciół, w momencie, gdy płomienie ogarniały „dawnego Larry’ego”, wiele z osób, które były w tym czasie na plaży, zaczęło się do nich przyłączać. Jeden mężczyzna, który trzymał w ręku gitarę zaczął improwizować piosenkę. Pewna kobieta, chwyciła obcego mężczyznę za rękę i zaczęła z nim tańczyć. Narodziła się nowa mała społeczność wokół płonącej rzeźby.

Było to tak zaskakujące i ciekawe doświadczenie, że przyjaciele zdecydowali się powtarzać to co roku. Całość polegała na spontaniczności, braku zasad, nikt nie pytał władz miasta o pozwolenie i, co stało się później istotną częścią wydarzenia, wszystko było darem, nikt nie płacił za materiały i transport. Ci, którzy brali w tym udział robili to na własny koszt i swoją pracą obdarowywali innych.

A Burning Man rósł. Nie tylko w sensie ilości osób, które się angażowały w przedsięwzięcie, ale dosłownie. Z roku na rok rzeźba była większa, i bardziej okazała. Przybierała coraz to nowe, ciekawsze formy wyrazu artystycznego. I tak zaczęła się kształtować idea. Dziś to doświadczenie nazywane jest radical sef-expression i rzeczywiście tym jest. Zawsze chodzi o wyrażanie siebie w dowolny sposób, bez zasad i reguł, jak najbardziej spontanicznie, z otwartym umysłem i sercem.

Minęło pięć lat od spalenia pierwszej rzeźby na plaży i wtedy miało miejsce kolejne wydarzenie, które zmieniło oblicze Burning Man. Otóż tym, co dzieje się na plaży zainteresowały się władze miasta San Francisco. Pojawiła się policja. Po tym wydarzeniu, a dodam, że policja, wbrew przepisom, zrozumiała założenie i Burning Man się odbył, pomysłodawcy postanowili zmienić miejsce odbywania się imprezy.]

Zamknijcie na chwilę oczy i wyobraźcie sobie miasto, które wyrasta na środku pustyni, jest pełne roześmianych, tańczących, pomalowanych ludzi. Większość z nich jest bez jakiegokolwiek odzienia. Tylko słońce pustyni, kurz, namioty i mnóstwo, mnóstwo owoców ludzkiej wyobraźni. Rzeźby, dziwne maszyny, tylko nieskończoność wyobraźni jest ograniczeniem. To miasto stoi na pustyni przez osiem dni. Później niknie, tak nagle jak się pojawiło. I tylko suchy wiatr pozostaje.
Trudno sobie wyobrazić? Zapewniam, że to prawda. To miasto nazywa się Black Rock City i niezmiennie rośnie w siłę. Raz w roku, w ostatni poniedziałek sierpnia, Black Rock City powstaje na środku pustyni Black Rock w Nevadzie. Na te osiem dni, ok. 50 tysięcy ludzi dociera na pustynie i buduje własnymi rękami miasto, by poczuć się sobą i uczestniczyć w Burning Man. Gromadzą się wokół drewnianej rzeźby, która spłonie w ostatnią sobotę festiwalu by móc odetchnąć wolnością, zrzucić noszoną na co dzień maskę, krzyczeć, cieszyć się, biegać nago, przebierać się, malować, oblewać wodą i przede wszystkim być wśród ludzi, którzy ich za to nie ocenią. Każdy może się tu pokazać w takiej formie sztuki, jaką tylko czuje i obdarować nią innych. Sprawdźcie, poszukajcie filmów z poprzednich festiwali, a przekonacie się, że ludzka wyobraźnia nie ma granic, a ludzkiej potrzebie wolności trzeba tylko dać możliwość.
Myślą przewodnią Burning Man w tym roku ma być- Rites of Passage, i wokół tego ma się rozwijać festiwal.