Odessa cz.III > UKRAINA

Rano marszrutką 178 jedziemy na plac Soborowy. Oglądamy z zewnątrz (trwa nabożeństwo) sobór katedralny Przemienienia Pańskiego, największy w Odessie kościół Patriarchatu Moskiewskiego oraz pomnik generała – gubernatora Woroncowa.
Od placu odchodzi najbardziej znana ulica Odessy, Derybasiwska, upamiętniająca jednego z założycieli miasta, admirała Deribasa. Zwiedzanie jej zaczynamy od wizyty w pasażu wzniesionym w stylu neobarokowym przez polskiego architekta Leona Wołka. Pasaż ten jest, poza Schodami Potiomkinowskimi, drugą wizytówką Odessy. Wybudowany w 1899 roku zachwyca bogatym wystrojem elewacji i ilością płaskorzeźb. Obecnie znajdują się w nim drogie sklepy światowych marek a część budynku od strony ulicy Preobrażeńskiej zajmuje luksusowy hotel.
Po wyjściu idziemy napić się kawy do ogródka kawiarni położonej w parku miejskim naprzeciw pasażu. Przedtem robimy sobie wspólne zdjęcie na „dwunastym krześle” – pomniku upamiętniającym tytuł słynnej powieści urodzonych w Odessie I. Ilfa i J. Pietrowa. Jest to podobno obowiązek każdego turysty odwiedzającego Odessę. Kolejne zdjęcie należy zrobić na ławeczce, u boku znanego ukraińskiego piosenkarza Leonida Utesowa, stojącej na drugim końcu skweru. Dalej mijamy hotel Bolszaja – Moskowskaja wybudowany w 1910 roku według projektu Leona Wołka. Na fasadzie budynku można zobaczyć wyrzeźbione twarze kobiece i męskie a po ich bokach łańcuchy. Według legendy są to twarze niewolników, którymi właściciel hotelu handlował, sprzedając ich do krajów arabskich. Jest to prawdopodobne, gdyż w XIX wieku rzeczywiście w Odessie kwitł handel niewolnikami, głównie kobietami, które były sprzedawane do haremów. Za budynkiem hotelu zaczyna się plac Grecki; największe targowisko starej Odessy. Głównie handlowali na nim Grecy; stąd jego nazwa. Obecnie na środku placu stoi nowoczesny biurowiec a dużą jego część zajmują kawiarniane ogródki.
Za placem Greckim kończy się deptak, skręcamy więc w lewo w ulicę Hawanna, którą idziemy w kierunku Nadmorskiego Bulwaru. Po drodze mijamy polski kościół. Pytana o drogę starsza kobieta okazuje się być Polką, idącą właśnie na mszę. Chwilę z nią rozmawiamy. Mieszka w Odessie od kilkudziesięciu lat ale jej akcent jest taki, jakby wczoraj przyjechała z Polski. Wypytuje nas o Polskę, gdy dowiaduje się, że mieszkamy we Wrocławiu, chwali się, że ma w tym mieście dobrą przyjaciółkę i nawet podaje nam jej adres. Wygląda na wzruszoną spotkaniem z rodakami.
Dzięki wskazówkom udzielonym nam przez Polkę bez problemów docieramy do Bulwaru Nadmorskiego, gdzie kierujemy się w kierunku pałacu Woroncowa. Klasycystyczny zespól został wybudowany dla generała – gubernatora w miejscu gdzie wcześniej stała twierdza turecka. Obecnie mieści się w nim szkoła.
Przechodzimy przez Most Teściowej, z którego roztacza się piękny widok na port, do Kącika Starej Odessy. Jest to kawiarenka o dość niezwykłym wystroju. Właściciel zgromadził w jednym miejscu zbiór różnego rodzaju małych pomników i innych form architektonicznych. Można tu zobaczyć np. pomniki nimf, nagrobny pomnik smutnej kobiety czy posąg sfinksa. Również Most Teściowej ma oryginalną historię. Został zbudowany w latach 70-tych na polecenie dygnitarza partyjnego. Miał odebrać nielubianej teściowej, mieszkającej po drugiej stronie głębokiego wąwozu pretekst, do nocowania w jego domu po przeciągającej się wizycie u córki.
Kierujemy się na ulicę Gogola. To znana ulica Odessy, przy której znajduje się kilka ciekawych kamienic. Oglądamy z zewnątrz Pałac Szacha, Dom Z Atlantami oraz Pałac Hrabiego Tołstoja i dochodzimy z powrotem do placu Soborowego skąd marszrutką wracamy do sanatorium.
W namierzonej wczoraj wieczorem agencji lotniczej uzyskujemy numery telefonów, pod którymi możemy dowiedzieć się o sposobie zwrotu gotówki za bilety lotnicze. Numery okazały się zupełnie nieprzydatne. Po powrocie do Polski wystąpiłem do banku, którego kartą kredytową płaciłem, o zwrot pieniędzy z powodu niezrealizowania transakcji. Pod koniec listopada 2013 roku sprawa jest w toku.
Popołudnie tradycyjnie spędzamy na plaży. Wieczorem z moim bratem i jego znajomymi jedziemy powtórnie na plac Soborowy. Oglądamy pasaż, w wieczornym świetle wygląda bardziej tajemniczo, ale równie pięknie. W typowej odeskiej piwiarni z muzyką na żywo wypijam piwo i spędzamy parę chwil na parkiecie. Ulicą Derybasiwską dochodzimy do Riszeljewskiej a następnie do budynku opery. Tutaj się rozstajemy. My wracamy do sanatorium. Tomek i jego znajomi udają się w kierunku Bulwaru Nadmorskiego.