Relacja z wyprawy Skandynawia 2013 > FINLANDIA, NORWEGIA, SZWECJA, LITWA, ŁOTWA, ESTONIA

Moją trasę mogę podzielić na 4 części:

I. kraje nadbałtyckie

Pedałowałam przez nie 7 dni wśród swojskich widoków pól i lasów. Bardzo dobry początek wyprawy, bo płasko, więc mogłam przyzwyczaić się do roweru i jego (niemałej) wagi. Średnio jechałam 125 km dziennie. Pogodę miałam bardzo słoneczną - co oczywiście poskutkowało nie tylko opalenizną, ale nawet spalaniem się.
Ludzie mili, ale były pewne problemy z komunikacją, Całe szczęście zawsze znajdował się ktoś mówiący po angielsku. Z Tallina do Helsinek dotarłam promem.

II. Finlandia

W 11 dni przejechałam 1730 km po niekoniecznie płaskim terenie - jechałam przy granicy z Rosją, wschodnią stroną, która jest pagórzysta. Piękne krajobrazy leśno-jeziorne, dużo reniferów to tylko część z miłych wrażeń. Najbardziej zaskoczyli mnie ludzie - pomocni, otwarci. Pod namiotem spałam tylko 4 noce, bardziej na północy noclegi miałam u przypadkowych ludzi. Byłam przyjmowana bardzo życzliwie, dzięki czemu mogłam poznać prawdziwe życie Finów i porozmawiać trochę z ludźmi po całym dniu samotnej jazdy. Faktycznie większość mówi po angielsku, co prawda w różnym stopniu zaawansowania, ale komunikacja była, a to najważniejsze :).

III. Norwegia

Najdłuższa część mojej wyprawy: 21 dni i 2760 km (+ 90 km samochodem). Przez cały ten czas nie rozbiłam namiotu ani razu , przez co poznałam wielu interesujących ludzi. M.in. dzieliłam radość z braćmi, którzy widzieli się pierwszy raz od 4 lat. Innego ranka (a wstawałam bardzo wcześnie koło 4-5) na stole zastałam liścik, żebym sobie zrobiła śniadanie itp, a pod spodem były dziane skarpety na zimne noce, robione przez panią domu. Spotykały mnie tylko miłe niespodzianki. W mojej bujnej wyobraźni nie spodziewałam się nawet połowy takich przygód.


IV. Końcówka, czyli Szwecja+ Dania

Tu jechałam tylko 3 dni. Południe oferuje malownicze, znów raczej wiejskie widoki, trasa jest płaska, aż nudna, no i zmęczenie już dawało o sobie znać, więc Szwecję potraktowałam bardzo po macoszemu.
Pogodę miałam tu najgorszą, bo strasznie zmienną: co 15 minut intensywny deszcz ustępował palącemu słońcu i odwrotnie. Jednak sympatyczni ludzie wynagradzali niedogodności.